ارث همسر به شوهر

ارث همسر به شوهر یکی از جنبه های مهم و پیچیده در نظام حقوقی ایران است که به موجب آن، مرد از همسر متوفی (زوجه) خود ارث می برد. سهم الارث شوهر از همسر متوفی، بسته به وجود یا عدم وجود فرزند برای زن، متفاوت خواهد بود. قوانین مربوط به ارث، به ویژه در مورد زوجین، ابهامات و سوالات متعددی را برای افراد ایجاد می کند. این مقاله با هدف ارائه راهنمایی جامع و تخصصی، به تحلیل مبانی قانونی، حالات مختلف سهم الارث، اموالی که مشمول ارث می شوند، موانع قانونی و مراحل مطالبه ارث می پردازد تا درک روشنی از حقوق و تکالیف مربوط به سهم الارث شوهر از همسر متوفی حاصل گردد.

مفهوم ارث همسر به شوهر و مبانی قانونی آن

موضوع ارث همسر به شوهر، بر پایه رابطه ی سببی زوجیت در حقوق ایران استوار است. این حق توارث، در قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران به وضوح تبیین شده و دارای شرایط و ضوابط خاص خود می باشد که درک آن ها برای هر فردی که با این مسئله مواجه است، ضروری به نظر می رسد.

تعریف ارث زوجیت در حقوق ایران

حق توارث میان زوجین، یکی از آثار مهم و بنیادین عقد نکاح دائم است. ماده 864 قانون مدنی ایران تصریح دارد که از جمله اشخاصی که به موجب سبب ارث می برند، هر یک از زوجین است که در حین فوت دیگری زنده باشد. این بدان معناست که صرف وجود رابطه زوجیت دائم در زمان فوت یکی از طرفین، دیگری را در زمره وراث قرار می دهد. ماده 940 قانون مدنی نیز این اصل را تأکید می کند که زوجین که با عقد دائم یکدیگر را عاقد شده اند و ممنوع از ارث نباشند، از یکدیگر ارث می برند.

بنابراین، دو شرط اساسی برای تحقق این حق توارث وجود دارد:

• وجود عقد دائم: حق ارث بری تنها مختص زوجینی است که رابطه زناشویی آن ها بر پایه عقد دائم بوده باشد. در عقد موقت (صیغه)، توارث میان زوجین وجود ندارد، حتی اگر این شرط ضمن عقد گنجانده شده باشد. این یک قاعده آمره است و توافق بر خلاف آن باطل محسوب می شود.
• زنده بودن در زمان فوت: هر یک از زوجین تنها در صورتی از دیگری ارث می برد که در لحظه فوت همسر خود زنده باشد. در صورت فوت همزمان یا پس از دیگری، شرایط پیچیده تری پدید می آید که مستلزم بررسی دقیق جزئیات است.

تبیین عدم وجود قانون جدید ارث مرد از زن

یکی از پرسش های رایج در خصوص ارث همسر به شوهر، مربوط به وجود یا عدم وجود قانون جدید ارث مرد از زن است. لازم به ذکر است که برخلاف برخی تغییرات قانونی که در گذشته و در سال 1387 در خصوص ارث بری زنان از اموال غیرمنقول شوهرشان اعمال شد (مانند ارث بردن زن از قیمت عرصه و اعیان اموال غیرمنقول به جای صرفاً اعیان)، هیچ گونه تغییر اساسی و قانون جدیدی در مورد سهم الارث شوهر از همسر متوفی در قوانین مدنی ایران به وجود نیامده است. قوانین حاکم بر سهم الارث مرد از زن، همچنان بر اساس مواد 913، 940 و سایر مواد مرتبط قانون مدنی تنظیم و اجرا می شوند که ریشه ای عمیق در فقه امامیه دارند. بنابراین، هرگونه تصور مبنی بر تغییر بنیادین در این زمینه، ناشی از عدم آگاهی دقیق از مقررات جاری است و باید تصریح کرد که مبانی فقهی و حقوقی ارث شوهر از زن ثابت مانده است.

بر خلاف برخی تغییرات قانونی در خصوص ارث بری زنان، هیچ قانون جدیدی که سهم الارث شوهر از همسر متوفی را به طور اساسی تغییر دهد، در نظام حقوقی ایران وجود ندارد و قواعد گذشته کماکان جاری هستند.

سهم الارث شوهر از همسر در حالات مختلف

میزان سهم الارث شوهر از همسر متوفی (زوجه)، به طور مستقیم به وجود یا عدم وجود فرزند یا نوه برای زن بستگی دارد. ماده 913 قانون مدنی ایران، این حالات را به وضوح مشخص کرده است. تبیین این تقسیم بندی ها، کلید درک صحیح از میزان ارث مرد از زن است.

حالت اول: عدم وجود فرزند یا نوه برای زن (متوفی)

در صورتی که زن متوفی هیچ فرزند یا نوه ای (از این شوهر یا شوهران قبلی) نداشته باشد، سهم الارارث شوهر، نصف ترکه خواهد بود. این حکم مطابق با ماده 913 قانون مدنی است که مقرر می دارد: هر یک از زوجین که زنده باشند فرض خود را می برد… و از نصف ترکه برای زوج … در صورتی که میت اولاد یا اولاد اولاد نداشته باشد.

اگر زن متوفی، علاوه بر شوهر، هیچ وارث طبقاتی دیگری (مانند پدر، مادر، خواهر و برادر، یا عمو و عمه) نیز نداشته باشد، باقی مانده ی ترکه (نیم دیگر) نیز به شوهر رد می شود. در این صورت، شوهر تمامی ترکه را به ارث خواهد برد.

مثال کاربردی: فرض کنید زنی فوت می کند و تنها وارث او، شوهرش است. زن هیچ فرزند یا نوه ای ندارد و پدر و مادر و خواهر و برادری هم برای او باقی نمانده اند. در این حالت، شوهر ابتدا نصف ترکه را به عنوان فرض خود برمی دارد و سپس نصف باقی مانده (که در صورت عدم وجود سایر وراث به او رد می شود) را نیز به خود اختصاص داده و تمام ترکه زن را به ارث می برد.

حالت دوم: وجود فرزند یا نوه برای زن (متوفی)

چنانچه زن متوفی دارای فرزند یا نوه باشد، سهم الارث شوهر، یک چهارم ترکه خواهد بود. این فرزند یا نوه می تواند از ازدواج فعلی با این شوهر باشد و یا از ازدواج های قبلی زن. اهمیت وجود فرزند یا نوه، صرفاً به وجود آمدن آن است و ارتباطی به نسب او با شوهر فعلی ندارد.

مثال کاربردی: زنی فوت می کند و دارای یک فرزند پسر از ازدواج قبلی و شوهر فعلی است. در این صورت، شوهر یک چهارم از اموال زن را به ارث می برد و سه چهارم باقی مانده، بر اساس طبقات و درجات ارث، بین فرزند و سایر وراث احتمالی (مانند پدر و مادر زن) تقسیم خواهد شد.

حالت سوم: وجود سایر وراث (پدر، مادر، خواهر، برادر) در کنار شوهر

در نظام ارث ایران، سهم الارث زوجین (شوهر از زن یا زن از شوهر) به عنوان فرض محسوب می شود و ابتدا از ترکه کسر می گردد. پس از کسر سهم الارث شوهر، باقی مانده ی ترکه بر اساس طبقات و درجات ارث، میان سایر وراث تقسیم می شود. این بدان معناست که وجود وراث دیگر (مانند پدر، مادر، خواهر، برادر) سهم فرض شوهر را تغییر نمی دهد، اما بر سهم وراث دیگر تأثیر می گذارد.

برای شفاف سازی، حالات مختلف را در جدول زیر بررسی می کنیم:

حالات وجود وراث	سهم الارث شوهر	نحوه تقسیم باقی مانده ترکه
زن متوفی بدون فرزند، با شوهر و پدر و مادر	نصف ترکه	باقی مانده ترکه (نصف) بین پدر و مادر به نسبت (یک سوم برای مادر و دو سوم برای پدر) تقسیم می شود.
زن متوفی با فرزند، با شوهر و پدر و مادر	یک چهارم ترکه	باقی مانده ترکه (سه چهارم) ابتدا سهم پدر و مادر (هرکدام یک ششم) کسر شده و مابقی بین فرزندان تقسیم می گردد.
زن متوفی بدون فرزند، با شوهر و خواهر و برادر (در صورت نبود وراث طبقه اول)	نصف ترکه	باقی مانده ترکه (نصف) بین خواهران و برادران به نسبت (دو برابر برای مرد، یک برابر برای زن) تقسیم می شود.
زن متوفی با فرزند، با شوهر و خواهر و برادر (در صورت نبود وراث طبقه اول و دوم)	یک چهارم ترکه	باقی مانده ترکه (سه چهارم) بین فرزندان تقسیم می شود و خواهر و برادر ارث نمی برند (چون فرزند طبقه اول است).

همانطور که ملاحظه می شود، سهم الارث شوهر (نصف یا یک چهارم) ثابت است و وجود یا عدم وجود فرزند تعیین کننده آن است. اما سهم الارث سایر وراث، پس از کسر سهم شوهر، از باقی مانده ترکه و بر اساس طبقات ارث مشخص می گردد.

اموالی که شوهر از آن ارث می برد

یکی از تفاوت های عمده و مهم در مبحث ارث میان زوجین، به نوع اموالی بازمی گردد که هر یک از دیگری به ارث می برد. در خصوص ارث همسر به شوهر، قانون مدنی ایران رویکردی کاملاً جامع و بدون محدودیت اتخاذ کرده است.

شوهر از تمامی ترکه همسر متوفی خود ارث می برد. این بدان معناست که هیچ تفاوتی بین اموال منقول و غیرمنقول (اعم از عرصه و اعیان) وجود ندارد. تمامی دارایی های زن متوفی، شامل موارد زیر، در محاسبه سهم الارث شوهر منظور می شوند:

• اموال منقول: مانند وجه نقد، حساب های بانکی، سهام، اوراق بهادار، خودرو، طلا، جواهرات، لوازم منزل و هرگونه شیء قابل انتقال.
• اموال غیرمنقول: مانند زمین، خانه، آپارتمان، باغ، مغازه و سایر مستغلات، اعم از عرصه (زمین) و اعیان (بنا و ساختمان روی زمین).

این رویکرد، در تقابل با محدودیت هایی است که تا پیش از اصلاحیه سال 1387 در خصوص ارث بری زنان از اموال غیرمنقول شوهرشان وجود داشت. قبل از آن اصلاحیه، زنان تنها از اموال منقول و قیمت اعیان (ساختمان ها و بناها) ارث می بردند و از عرصه (زمین) بی بهره بودند. اما با اصلاح ماده 946 قانون مدنی، این محدودیت برای زنان نیز برداشته شد و اکنون زن نیز از قیمت عرصه و اعیان ارث می برد. با این حال، برای شوهر، از ابتدا و همواره، هیچ محدودیتی در خصوص نوع اموال وجود نداشته و او از تمامی اجزای ترکه همسر خود، اعم از منقول و غیرمنقول، ارث می برد و نیاز به قیمت گذاری یا تعیین سهم صرفاً از قیمت اموال غیرمنقول، مانند گذشته برای زنان، وجود ندارد. این امر، سهم الارث شوهر را از اموال همسرش کاملاً یکپارچه و بدون تمایز نوعی می سازد.

موانع ارث همسر به شوهر

با وجود اینکه رابطه زوجیت دائم به طور کلی حق ارث بری را برای شوهر ایجاد می کند، اما در برخی شرایط خاص، این حق به کلی ساقط می شود یا محدود می گردد. این موانع، جنبه های مهمی از نظام حقوقی ارث را تشکیل می دهند که شناخت آن ها برای جلوگیری از تضییع حقوق ضروری است.

نکاح موقت (صیغه)

همان طور که پیش تر ذکر شد، در عقد نکاح موقت، توارث میان زوجین وجود ندارد. این قاعده، یک حکم آمره است و حتی با درج شرط توارث ضمن عقد نیز، باطل محسوب شده و هیچ اثری نخواهد داشت. بنابراین، اگر زنی که فوت می کند، تنها با مردی به صورت موقت عقد کرده باشد، آن مرد هیچ سهم الارثی از اموال زن نخواهد داشت.

قتل عمدی مورث

مطابق ماده 880 قانون مدنی، اگر وارث، مورث خود را عمداً به قتل برساند، از ارث او محروم می شود. این قاعده برای جلوگیری از سوءاستفاده از حق وراثتی و حفظ نظم عمومی و عدالت وضع شده است. بنابراین، اگر شوهری به عمد همسر خود را به قتل برساند، از ارث همسر به شوهر محروم خواهد شد.

کفر

مطابق ماده 881 قانون مدنی، کافر از مسلمان ارث نمی برد. اما مسلمان از کافر ارث می برد. بنابراین، اگر زن متوفی مسلمان و شوهر او کافر باشد، شوهر از زن ارث نخواهد برد. برعکس این حالت (شوهر مسلمان و زن کافر)، شوهر حق ارث بری خواهد داشت.

لعان

لعان، یک عمل حقوقی و فقهی است که به موجب آن، زن و شوهر در شرایط خاصی یکدیگر را متهم به زنا یا انکار نسب فرزند می کنند و با سوگندهای خاص، رابطه زوجیت را به طور دائم قطع می کنند. ماده 882 قانون مدنی تصریح دارد که به سبب لعان، زن و شوهر از یکدیگر ارث نمی برند. همچنین، فرزند مورد لعان نیز از پدر و پدر از او ارث نخواهد برد، اما فرزند از مادر و خویشان مادری و بالعکس، ارث می برد.

طلاق

اثر طلاق بر حق توارث، بسته به نوع طلاق (رجعی یا بائن) و زمان فوت متفاوت است:

• طلاق رجعی: اگر شوهر، زن خود را به طلاق رجعی مطلقه کند و زن قبل از پایان عده فوت کند، شوهر از او ارث می برد. این به دلیل این است که در طلاق رجعی، تا پایان مدت عده، رابطه زوجیت از نظر شرعی و قانونی به طور کامل قطع نشده و امکان رجوع وجود دارد. (ماده 943 قانون مدنی)
• طلاق بائن: اگر فوت زن پس از انقضای عده طلاق رجعی باشد، یا طلاق از نوع بائن باشد (مانند طلاق خلع یا مبارات که زن در ازای بخشش مالی طلاق می گیرد)، شوهر دیگر از همسر سابق خود ارث نمی برد. در طلاق بائن، رابطه زوجیت بلافاصله و به طور کامل قطع می شود.

ازدواج یا طلاق در حال مرض منجر به فوت

این مورد دارای شرایط خاصی است که در مواد 944 و 945 قانون مدنی به آن اشاره شده است:

• طلاق در حال مرض: اگر مردی در حال بیماری که منجر به فوت او شود، همسر خود را طلاق دهد و در ظرف یک سال از تاریخ طلاق، به همان بیماری فوت کند، در این صورت زن از او ارث می برد، حتی اگر طلاق از نوع بائن باشد؛ به شرطی که زن در طول این یک سال با مرد دیگری ازدواج نکرده باشد. (ماده 944 قانون مدنی) این حکم صرفاً برای ارث زن از مرد است و مستقیماً به موضوع ارث همسر به شوهر مربوط نمی شود، اما ذکر آن در بحث طلاق و ارث، به فهم کامل تر موضوع کمک می کند.
• عقد در حال مرض: مطابق ماده 945 قانون مدنی، اگر مردی در حال بیماری که منجر به فوت او شود، زنی را عقد کند و در همان بیماری، قبل از نزدیکی (دخول) با زن فوت کند، زن از او ارث نمی برد. اما اگر بعد از نزدیکی یا پس از بهبود از آن بیماری فوت کند، زن از او ارث خواهد برد. این ماده نیز متقابلاً در مورد ارث همسر به شوهر اعمال می شود؛ یعنی اگر زنی در حال مرض منجر به فوت، مردی را به عقد خود درآورد و قبل از نزدیکی فوت کند، مرد از او ارث نخواهد برد.

مراحل قانونی مطالبه سهم الارث شوهر

پس از فوت همسر و ایجاد حق توارث برای شوهر، جهت مطالبه سهم الارث و تقسیم ترکه، طی کردن مراحل قانونی مشخصی الزامی است. این فرایند نیازمند دقت و آگاهی از جزئیات است تا حقوق تمامی وراث به درستی محقق شود.

1. اخذ گواهی فوت

نخستین گام، دریافت گواهی فوت متوفی از اداره ثبت احوال است. این سند، اثبات کننده وقوع فوت و تاریخ آن است که برای تمامی مراحل بعدی، از جمله درخواست گواهی انحصار وراثت، ضروری می باشد.

2. درخواست گواهی انحصار وراثت

پس از ثبت فوت، وارثان، از جمله شوهر، باید برای دریافت گواهی انحصار وراثت به شورای حل اختلاف آخرین محل اقامت متوفی مراجعه کنند. در این مرحله، تمامی وراث (شوهر، فرزندان، پدر و مادر و سایرین) باید شناسایی و به همراه مدارک شناسایی و گواهی فوت، درخواست خود را ارائه دهند. گواهی انحصار وراثت، سند رسمی است که تعداد و نسبت وراث و میزان سهم الارث هر یک را به صورت قانونی مشخص می کند و بدون آن، تقسیم ترکه امکان پذیر نخواهد بود.

3. لیست برداری از اموال (تحریر ترکه)

تحریر ترکه به معنای شناسایی، صورت برداری و ارزیابی تمامی اموال و دیون متوفی است. این مرحله می تواند به درخواست هر یک از وراث یا ذی نفعان از دادگاه انجام شود. هدف از تحریر ترکه، تعیین دقیق حجم دارایی و بدهی های متوفی است تا سهم هر وارث به درستی محاسبه شود. در این مرحله، هرگونه وصیت متوفی نیز بررسی و در صورت اعتبار، اجرا خواهد شد.

4. پرداخت دیون و وصایا

پیش از تقسیم ترکه، ابتدا باید دیون متوفی پرداخت شود و در صورت وجود وصیت نامه، تا ثلث اموال متوفی به موجب وصیت عمل گردد. فقط پس از کسر دیون و اجرای وصایا است که باقی مانده اموال (ماترک) آماده تقسیم بین وراث می شود.

5. تقسیم ترکه و دریافت سهم الارث

پس از انجام مراحل فوق و مشخص شدن ماترک خالص، وراث می توانند بر سر نحوه تقسیم اموال به توافق برسند. در صورت عدم توافق، هر یک از وراث می تواند به دادگاه مراجعه کرده و درخواست تقسیم ترکه را مطرح نماید. دادگاه با در نظر گرفتن سهم الارث قانونی هر فرد (که در گواهی انحصار وراثت مشخص شده است)، اقدام به تقسیم یا فروش اموال و تقسیم بهای آن می کند.

6. نیاز به مشاوره حقوقی در موارد پیچیده

با توجه به پیچیدگی های قوانین ارث و وجود موانع متعدد، همچنین تنوع در اموال و تعداد وراث، توصیه می شود در تمامی مراحل، به ویژه در پرونده های دارای ابهام یا اختلافات، از مشاوره حقوقی تخصصی با وکیل یا کارشناس حقوقی در زمینه ارث بهره مند شوید. این اقدام می تواند از بروز خطاها، اختلافات و تضییع حقوق شما جلوگیری کند و روند قانونی را تسریع بخشد.

نتیجه گیری

موضوع ارث همسر به شوهر در حقوق ایران، دارای جزئیات و ظرایف حقوقی مهمی است که آگاهی از آن ها برای حفظ حقوق وارثان ضروری به نظر می رسد. بررسی ها نشان داد که مرد، به دلیل رابطه زوجیت دائم، از تمامی اموال همسر متوفی خود اعم از منقول و غیرمنقول، ارث می برد. سهم الارث او تابعی از وجود یا عدم وجود فرزند برای زن متوفی است: در صورت نداشتن فرزند، شوهر نصف ترکه را به ارث می برد و در صورت وجود فرزند (از هر ازدواجی)، این سهم به یک چهارم ترکه کاهش می یابد. این سهم به عنوان فرض ثابت است و پیش از تقسیم باقی مانده ترکه میان سایر وراث، کسر می شود.

همچنین، موانعی چون نکاح موقت، قتل عمدی مورث، کفر، لعان، طلاق بائن و برخی شرایط خاص عقد یا طلاق در حال مرض، می توانند حق توارث شوهر را به کلی ساقط کنند. طی کردن مراحل قانونی صحیح، از اخذ گواهی فوت و انحصار وراثت گرفته تا تحریر و تقسیم ترکه، برای مطالبه سهم الارث الزامی است.

با توجه به ماهیت تخصصی و بعضاً پیچیده این مسائل، همواره توصیه می شود در صورت بروز هرگونه ابهام یا نیاز به اقدام قانونی، با وکیل یا مشاور حقوقی متخصص در امور ارث مشورت نمایید تا از تضییع حقوق خود و سایر وراث جلوگیری به عمل آید و فرآیند تقسیم ترکه به درستی و عدالت انجام پذیرد.

سوالات متداول

آیا سهم الارث مرد از زن به نوع اموال (منقول یا غیرمنقول) بستگی دارد؟

خیر، سهم الارث مرد از زن متوفی به نوع اموال بستگی ندارد. شوهر از تمامی اموال همسر خود، اعم از منقول (مانند پول، خودرو، سهام) و غیرمنقول (مانند زمین، خانه، آپارتمان) ارث می برد و محدودیتی در این زمینه وجود ندارد.

آیا مرد از زن صیغه ای ارث می برد؟

خیر، در عقد نکاح موقت (صیغه)، توارث میان زوجین وجود ندارد. حتی اگر در متن عقد موقت شرط ارث بری نیز ذکر شده باشد، این شرط باطل است و مرد از زن صیغه ای خود ارث نمی برد.

اگر مرد و زن فرزندی نداشته باشند و پدر و مادر زن هم فوت کرده باشند، تمام ارث به شوهر می رسد؟

بله، در صورتی که زن متوفی هیچ فرزند یا نوه ای نداشته باشد و علاوه بر آن، هیچ وارث طبقاتی دیگری (مانند پدر، مادر، خواهر، برادر، عمو، عمه و…) نیز نداشته باشد، شوهر تمامی ترکه زن را به ارث می برد. ابتدا نصف ترکه را به عنوان سهم فرض و باقی مانده را به صورت رد دریافت می کند.

آیا در صورت طلاق، شوهر از زن ارث می برد؟

بستگی به نوع طلاق و زمان فوت دارد: اگر طلاق از نوع رجعی باشد و زن در مدت عده طلاق فوت کند، شوهر از او ارث می برد. اما اگر فوت زن پس از پایان مدت عده طلاق رجعی باشد یا طلاق از ابتدا بائن بوده باشد، شوهر از زن ارث نمی برد.

آیا اگر شوهر، همسر خود را به قتل برساند، باز هم ارث می برد؟

خیر، مطابق ماده 880 قانون مدنی، اگر وارث، مورث (در اینجا همسر خود) را عمداً به قتل برساند، از ارث او محروم می شود. این قاعده برای جلوگیری از سوءاستفاده و حفظ عدالت وضع شده است.

نحوه محاسبه یک دوم یا یک چهارم ترکه چگونه است؟ آیا ابتدا دیون و وصیت کم می شود؟

بله، قبل از محاسبه سهم الارث ورثه، ابتدا تمامی دیون و بدهی های متوفی باید پرداخت شود. سپس، در صورت وجود وصیت نامه معتبر، تا ثلث اموال به موجب وصیت عمل می شود. پس از کسر دیون و وصایا (تا سقف قانونی)، آنچه باقی می ماند، ماترک خالص نامیده می شود و سهم یک دوم یا یک چهارم شوهر از همین ماترک خالص محاسبه و به او تعلق می گیرد.

در صورت وجود چند وارث دیگر به جز فرزند، سهم شوهر چگونه تعیین می شود؟ (مثال مشخص)

سهم شوهر (یک دوم در صورت عدم وجود فرزند، یا یک چهارم در صورت وجود فرزند) یک سهم فرض است و همیشه ثابت بوده و ابتدا از ترکه کسر می شود. باقی مانده ترکه پس از کسر سهم شوهر، بر اساس طبقات و درجات ارث میان سایر وراث تقسیم می گردد. برای مثال، اگر زنی فوت کند و دارای شوهر، پدر و مادر و یک فرزند باشد، شوهر یک چهارم ترکه را برمی دارد. سپس از سه چهارم باقی مانده، هر یک از پدر و مادر یک ششم می برند و مابقی (حدود نصف ترکه) به فرزند می رسد.

آیا قانونی جدیدی برای سهم ارث مرد از زن تصویب شده است؟

خیر، هیچ قانون جدیدی که سهم الارث مرد از زن را به طور اساسی تغییر دهد، در نظام حقوقی ایران تصویب نشده است. قوانین فعلی بر اساس مواد 913 و 940 قانون مدنی و سایر مقررات مرتبط بوده و کماکان جاری می باشند. تغییرات قانونی عمدتاً در خصوص ارث بری زنان از اموال غیرمنقول شوهرانشان بوده است که به سهم مرد از زن مربوط نمی شود.