خلاصه کتاب گفتگوهای یاکوبسون و پومورسکا ( نویسنده کریستینا پومورسکا)

این کتاب گفتگویی عمیق میان رومان یاکوبسن و کریستینا پومورسکا است که تصویری بی نظیر از سیر تحول فکری و علمی یکی از بزرگترین زبان شناسان و اندیشمندان قرن بیستم را ارائه می دهد. این اثر نه تنها به نظریات کلیدی یاکوبسن در زبان شناسی، نشانه شناسی، شعرشناسی و فولکلور می پردازد، بلکه ابعاد مغفول مانده شخصیت فکری او را نیز روشن می کند و دریچه ای نو به سوی جهان فکری این علامه زمان می گشاید.

کتاب «گفتگوهای یاکوبسن و پومورسکا» بیش از آنکه صرفاً مجموعه ای از مصاحبه ها باشد، روایتی زنده و پویا از فرایند شکل گیری اندیشه های رومان یاکوبسن است که از زبان خود او بیان می شود. این اثر منحصربه فرد، مخاطب را به سفری در تاریخ اندیشه های یاکوبسن دعوت می کند و فرصتی بی نظیر برای درک عمیق تر نظریات و دیدگاه های این متفکر برجسته فراهم می آورد. روانی و عمق مباحث در این کتاب، آن را به منبعی ارزشمند برای دانشجویان، پژوهشگران و هر علاقه مند به زبان شناسی، ادبیات و نشانه شناسی تبدیل کرده است. این مقاله تحلیلی-خلاصه، به دنبال ارائه درکی جامع و ساختارمند از این اثر گران بهاست تا خواننده بتواند به بینش های کلیدی یاکوبسن دست یابد.

چرا باید گفتگوهای یاکوبسن را شنید؟

کتاب «گفتگوهای یاکوبسن و پومورسکا» اثر کریستینا پومورسکا، یک سند فکری کم نظیر است که فراتر از یک معرفی ساده، به واکاوی عمیق جهان بینی و سیر تحول علمی رومان یاکوبسن، یکی از تأثیرگذارترین اندیشمندان قرن بیستم، می پردازد. این اثر، تصویری بی همتا و فراگیر از خاستگاه ها، تکامل و پیوندهای متعدد اندیشه های یاکوبسن با حوزه های مختلف دانش و هنر ارائه می دهد. اهمیت این گفتگوها در آن است که بسیاری از جنبه های مغفول مانده یا کمتر شناخته شده از فعالیت های یاکوبسن را که در مقالات و کتاب های رسمی او به تفصیل بیان نشده اند، آشکار می سازد و این فرصت را فراهم می آورد تا مخاطبان با رویکرد بین رشته ای او در زمینه هایی چون زبان شناسی، شعرشناسی، نشانه شناسی، فولکلور و اسطوره آشنا شوند.

رومان یاکوبسن، نه تنها یک زبان شناس برجسته، بلکه یک عالم چند رشته ای و چندزبان دان بود که توانست چندین دنیای فرهنگی و تجربه های علمی متفاوت را به هم پیوند زند. جایگاه او به عنوان یکی از بنیان گذاران مکتب زبان شناسی پراگ و تأثیرگذاری گسترده اش بر اندیشمندانی نظیر کلود لوی استراوس، رولان بارت و ژاک لاکان، اهمیت مطالعه مستقیم و عمیق دیدگاه های او را دوچندان می کند. این گفتگوها به مثابه یک اتوبیوگرافی فکری، سیر زندگی و اندیشه او را از روسیه انقلابی تا پراگ، اسکاندیناوی و نهایتاً آمریکا به تصویر می کشند و نشان می دهند که چگونه مهاجرت ها و مواجهه با فرهنگ های مختلف، افق فکری او را گسترده تر ساخته است.

هدف از ارائه این خلاصه، فراهم آوردن یک درک تحلیلی و جامع از کتاب «گفتگوهای یاکوبسن و پومورسکا» است. این مقاله سعی دارد تا خواننده را با مباحث اصلی و نکات کلیدی مطرح شده در این گفتگوها آشنا کند و به او در فهم بهتر سیر فکری یاکوبسن و کاربرد نظریاتش در حوزه های مختلف کمک کند. این خلاصه برای کسانی که به دلیل محدودیت زمانی یا دسترسی، قادر به مطالعه کامل کتاب نیستند، یک منبع ارزشمند برای آگاهی از 핵심 نظرات و بینش های یاکوبسن خواهد بود.

رومان یاکوبسن: مردی برای تمام فصول

رومان یاکوبسن (Roman Jakobson) بی شک یکی از درخشان ترین و جامع ترین اندیشمندان قرن بیستم به شمار می رود. او نه تنها یک زبان شناس برجسته بود، بلکه در حوزه های متنوعی چون ادبیات، هنر، فولکلور، اسطوره شناسی و نشانه شناسی نیز دیدگاه های انقلابی ارائه داد. زندگی و مسیر فکری او، داستانی از مهاجرت های پی درپی و مواجهه با فرهنگ های گوناگون است که هر یک لایه ای جدید به عمق اندیشه هایش افزوده اند.

زندگی و مسیر فکری رومان یاکوبسن

سیر زندگی یاکوبسن، خود بازتابی از تحولات عظیم قرن بیستم است. او در سال ۱۸۹۶ در مسکو متولد شد و فعالیت های علمی خود را در فضای پرشور روسیه انقلابی آغاز کرد، جایی که در حلقه های آوانگارد ادبی و هنری نیز فعال بود. سپس، به دلیل شرایط سیاسی، مهاجرت خود را آغاز کرد و در سال ۱۹۲۰ به پراگ رفت. حضور او در پراگ منجر به تأسیس مکتب زبان شناسی پراگ شد که تأثیر شگرفی بر زبان شناسی ساختارگرا گذاشت. پس از آن، در سال ۱۹۳۹ و با شروع جنگ جهانی دوم، یاکوبسن مجبور به ترک چکسلواکی شد و پس از اقامتی کوتاه در اسکاندیناوی (دانمارک، نروژ و سوئد)، سرانجام در سال ۱۹۴۱ به ایالات متحده آمریکا مهاجرت کرد و تا پایان عمر در این کشور به فعالیت های علمی و تدریس پرداخت.

تأثیر این مهاجرت ها و مواجهه با فرهنگ ها و نظام های فکری مختلف بر اندیشه یاکوبسن انکارناپذیر است. او توانست از سنت های فکری روسی، اروپای مرکزی و آمریکایی بهره گیرد و آن ها را در یک سنتز بی نظیر گرد آورد. هر دوره از زندگی او، فصلی جدید در تکامل فکری اش بود که به او امکان داد تا دیدگاه هایش را از یک چارچوب صرفاً زبان شناختی به سوی یک رویکرد جامع تر و بین رشته ای گسترش دهد. این تجربیات فرهنگی و علمی متفاوت، او را به «مردی برای تمام فصول» تبدیل کرد که می توانست پلی میان دانش ها و فرهنگ های مختلف ایجاد کند.

بنیان گذار مکاتب و پیشگام نظریات

یاکوبسن نه تنها یک نظریه پرداز، بلکه بنیان گذار مکاتب فکری متعددی بود. نقش او در شکل گیری مکتب زبان شناسی پراگ، به ویژه با تأثیرپذیری از فردینان دو سوسور و نیکولای تروبتسکوی، در مطالعه ساختاری زبان و کشف ویژگی های متمایزکننده واج ها، از اهمیت بالایی برخوردار است. این مکتب، با تأکید بر نظام مندی و ساختار پذیری زبان، راه را برای بسیاری از تحولات بعدی در زبان شناسی هموار کرد.

گستره فعالیت های یاکوبسن بسیار فراتر از زبان شناسی محض بود. او در شعرشناسی، نشانه شناسی، فولکلور، اسطوره و هنر نیز پژوهش های عمیقی انجام داد. دیدگاه او در شعرشناسی، با تمرکز بر عملکرد «زیباشناختی» زبان، انقلابی در نقد ادبی ایجاد کرد. در نشانه شناسی، او یکی از پیشگامان نظریه نشانه ها بود و معتقد بود که زبان تنها یکی از نظام های نشانه ای است و باید در ارتباط با دیگر نظام های ارتباطی مورد مطالعه قرار گیرد. این وسعت دید، یاکوبسن را به یک «علامه» واقعی تبدیل کرده بود.

تأثیرگذاری یاکوبسن بر دیگر اندیشمندان سده بیستم نیز بسیار گسترده بود. کلود لوی استراوس، انسان شناس برجسته، در توسعه انسان شناسی ساختارگرا به شدت از مدل های زبان شناختی یاکوبسن الهام گرفت. رولان بارت، منتقد ادبی و نشانه شناس فرانسوی، موریس هله، زبان شناس و همکار دیرین یاکوبسن، و حتی ژاک لاکان، روانکاو معروف، همگی به نوعی از نظرات و چارچوب های فکری یاکوبسن بهره بردند. این تأثیر گسترده نشان می دهد که اندیشه های رومان یاکوبسن چگونه مرزهای رشته های مختلف را درنوردیده و به یکی از ستون های اصلی تفکر مدرن تبدیل شده است.

ژرفای گفتگوها: محورهای اصلی کتاب

کتاب «گفتگوهای یاکوبسن و پومورسکا» به مثابه منشور سه بعدی، ابعاد مختلف اندیشه های رومان یاکوبسن را روشن می سازد. از ساختار بنیادین زبان گرفته تا پیچیدگی های شعر، گستره نشانه شناسی و ریشه های فرهنگی فولکلور و اسطوره، این گفتگوها تصویری جامع از جهان فکری این علامه ارائه می دهند. در این بخش، به تفصیل به محورهای اصلی مطرح شده در این اثر می پردازیم.

زبان شناسی و ساختار آن در اندیشه یاکوبسن

دیدگاه یاکوبسن درباره زبان، آن را نه تنها ابزاری برای ارتباط، بلکه یک ساختار پیچیده و نظام مند معرفی می کند. او معتقد بود که زبان، بر پایه تقابل ها و روابط درونی عناصرش سازمان یافته است. این ساختارگرایی، یکی از میراث های اصلی مکتب پراگ است که یاکوبسن در شکل گیری آن نقش محوری داشت. از نظر او، هر زبان دارای یک ساختار آوایی، دستوری و معنایی است که با قوانین خاص خود عمل می کند.

یکی از مهم ترین مشارکت های یاکوبسن در زبان شناسی، تمرکز او بر نقش همخوان ها در کشف تقابل های واجی و سازماندهی صداهای زبان است. او نشان داد که چگونه تفاوت های متمایزکننده در واج ها، که واحدهای بنیادی صوتی زبان هستند، می توانند معنا را تغییر دهند. این تقابل های دوتایی (Binary Oppositions) در سطح واج شناسی، مبنایی برای تحلیل ساختار عمیق تر زبان فراهم می آورد. یاکوبسن تکامل زبان را نیز پدیده ای پویا می دانست که در طول زمان دستخوش تغییر و تحول می شود و هرگز ایستا نیست.

او همچنین به بررسی مسائل همگانی صداها در زبان ها پرداخت و تلاش کرد تا اصول کلی را که در سازماندهی صداهای تمامی زبان های بشری وجود دارد، کشف کند. این رویکرد به او کمک کرد تا نه تنها به درک جزئیات یک زبان خاص بپردازد، بلکه به دنبال ساختارهای فراگیر و جهانی در نظام های آوایی باشد.

شعرشناسی: از زبان تا اثر هنری

یاکوبسن ارتباط بنیادین زبان و ادبیات را در قلب شعرشناسی خود قرار داد. او معتقد بود که شعر نه تنها از زبان استفاده می کند، بلکه از تمام ظرفیت های پنهان و آشکار آن بهره می برد تا یک اثر هنری خلق کند. زبان در شعر، فراتر از کارکرد صرفاً ارتباطی خود عمل می کند و به سمت کارکرد «زیباشناختی» می رود، جایی که فرم و ساختار زبانی، خود به اندازه محتوا اهمیت می یابد.

در این گفتگوها، یاکوبسن به مفاهیم «عامل زمان» و «عامل مکان» در زبان و ادبیات می پردازد. او نشان می دهد که چگونه این عوامل می توانند بر فرم، ساختار روایی و حتی تأثیرات عاطفی یک اثر هنری تأثیر بگذارند. برای مثال، نحوه چینش کلمات در زمان و فضا در یک شعر، می تواند به کلی معنا و حس آن را دگرگون کند. یاکوبسن این مفاهیم را در تحلیل های خود از متون ادبی، به ویژه شعر، به کار می برد تا لایه های پنهان معنایی آن ها را آشکار سازد.

«شعر، استفاده آگاهانه و نظام مند از تمام قابلیت های زبانی است که در زبان روزمره غالباً نادیده گرفته می شوند.»

یکی دیگر از بحث های محوری، نقش شباهت (استعاره) و مجاورت (مجاز) در زبان، ادبیات، سینما و حتی زبان پریشی است. یاکوبسن این دو محور بنیادی را به عنوان دو قطب اصلی در سازماندهی فکر و بیان مطرح می کند. استعاره بر اساس شباهت عمل می کند و مجاز بر اساس مجاورت و ارتباط جزء با کل. او نشان می دهد که این دو سازوکار چگونه نه تنها در آرایه های ادبی، بلکه در فرآیندهای ذهنی و حتی در آسیب شناسی زبان (مانند آفازی) نیز نقش اساسی دارند. این بینش، درک ما را از نحوه کارکرد زبان و تفکر به طور عمیقی گسترش می دهد.

علاوه بر این، یاکوبسن به بررسی ارتباط زندگی نامه شاعر، شعر و اسطوره می پردازد. او معتقد است که این سه عنصر در هم تنیده شده اند و نمی توان آن ها را به طور کامل از یکدیگر تفکیک کرد. زندگی شاعر، از طریق اسطوره ها و نمادها، در شعر او بازتاب می یابد و شعر نیز به نوبه خود، به خلق اسطوره های جدید کمک می کند.

نشانه شناسی: دانش فراگیر نشانه ها

یاکوبسن نشانه شناسی را دانشی بسیار گسترده تر از زبان شناسی می دانست، به گونه ای که زبان را نیز دربرمی گیرد. از دیدگاه او، نشانه شناسی، مطالعه هر نظام ارتباطی است که از نشانه ها برای انتقال معنا استفاده می کند، خواه این نظام زبان باشد، خواه هنر، اسطوره، یا حتی حرکات بدن. او بر این باور بود که زبان در رابطه با دیگر نظام های ارتباطی و زبان شناسی در ارتباطش با دیگر دانش ها باید مورد بررسی قرار گیرد. این رویکرد بین رشته ای، اساس نگاه جامع یاکوبسن به جهان نشانه ها بود.

در دهه ۱۹۶۰ و ۷۰، نشانه شناسی به یک رشته محبوب و مد روز تبدیل شد و یاکوبسن خود نیز در این گفتگوها به این پدیده اشاره می کند. او پرسش های اساسی درباره گستره، محبوبیت و محدودیت های نشانه شناسی در آن دوران مطرح می کند: آیا می توان گفت نشانه شناسی همه ی پژوهش زبان شناختی را در بر می گیرد؟ آیا می توان نشانه شناسی را صرفا یک ترازنامه دانست؟ آیا این تورم مسائل نشانه شناختی با خطر کاستن از ارزش علمی شان همراه نیست؟ این سوالات نشان دهنده هوشیاری یاکوبسن نسبت به چالش های توسعه یک رشته علمی جدید و ضرورت حفظ دقت و عمق در پژوهش های نشانه شناختی است.

او در آثار خود مانند «زبان در رابطه با دیگر نظام های ارتباطی»، «زبان شناسی در ارتباطش با دیگر دانش ها» و «نگاهی به تحول نشانه شناسی»، به بسط دیدگاه های خود در این زمینه پرداخته است. این مطالعات که عمدتاً از پایان دهه شصت به بعد نوشته شده اند، بر اهمیت فهم تعامل بین زبان و سایر نظام های نشانه ای تأکید دارند و نشان می دهند که چگونه زبان به عنوان یک نظام خاص، در کنار دیگر نظام های نشانه ای، به غنای ارتباطات انسانی کمک می کند.

فولکلور و اسطوره: ریشه های فرهنگی

رویکردهای یاکوبسن به مطالعه فولکلور، از دیگر ابعاد مهم فکری اوست که در این گفتگوها به آن پرداخته می شود. او فولکلور را نه تنها مجموعه ای از داستان ها و سنت های شفاهی، بلکه یک نظام نشانه ای پویا و بازتاب دهنده ساختارهای عمیق فرهنگی می دانست. از نظر یاکوبسن، مطالعه فولکلور برای درک ریشه های زبان و فرهنگ، و همچنین شناخت الگوهای تفکر جمعی، از اهمیت بالایی برخوردار است.

او به تحلیل نشانه شناختی اسطوره نیز می پردازد. یاکوبسن با الهام از لوی استراوس، اما با رویکرد خاص خود، تلاش می کند تا ساختارهای پنهان در روایت های اساطیری را کشف کند. او معتقد بود که اسطوره ها، مانند زبان، دارای یک منطق درونی و نظام مند هستند که با تحلیل نشانه هایشان می توان به معناهای عمیق تر آن ها دست یافت. بررسی چگونگی بازتاب تقابل های بنیادین (مانند خیر و شر، طبیعت و فرهنگ) در اسطوره ها، یکی از جنبه های کلیدی تحلیل او بود. این رویکرد به او امکان داد تا پل هایی میان زبان، فرهنگ و ذهن انسان برقرار سازد و نشان دهد که چگونه این حوزه ها به طور ناگسستنی به هم پیوسته اند.

کریستینا پومورسکا: هوشمندی در پس سوالات

نام کتاب «گفتگوهای یاکوبسن و پومورسکا» به وضوح نشان می دهد که این اثر تنها محصول اندیشه رومان یاکوبسن نیست، بلکه نقش حیاتی کریستینا پومورسکا در شکل گیری آن غیرقابل انکار است. پومورسکا، نه تنها همسر یاکوبسن بود، بلکه یک استاد برجسته زبان و ادبیات روسی با آشنایی عمیق از افکار و آثار او به شمار می رفت.

نقش پومورسکا به عنوان گفتگوکننده، فراتر از یک مصاحبه گر صرف بود. او با دانش گسترده و تسلط کم نظیر خود بر حوزه های فکری یاکوبسن، توانست سوالات دقیق و هوشمندانه ای را مطرح کند که یاکوبسن را به بیان عمیق ترین و پیچیده ترین افکارش وادار می ساخت. او بزنگاه های فکری یاکوبسن را به خوبی می شناخت و می دانست چگونه مسیر گفتگو را به سمت کشف لایه های پنهان و کمتر مطرح شده اندیشه او هدایت کند. توانایی او در طرح سوالاتی که یاکوبسن را به تأمل واداشته و ابعاد تازه ای از دیدگاه هایش را آشکار ساخته، این گفتگوها را به اثری بی همتا تبدیل کرده است.

در واقع، همان طور که خود یاکوبسن نیز در این کتاب بیان می کند، هنگامی که به سوالات پومورسکا پاسخ می دهد، گویی در حال نوشتن یک مقاله است. این نشان دهنده مهارت پومورسکا در ساختارمند کردن گفتگوهاست؛ او با سوالات خود، یک چارچوب منطقی برای پاسخ های یاکوبسن ایجاد می کرد و به او کمک می کرد تا افکارش را با انسجام و توالی خاصی بیان کند. این مهارت، گفتگوهای شفاهی را به متونی عمیق، تحلیلی و ساختارمند تبدیل کرده که برای مخاطبان دانشگاهی و پژوهشگران، منبعی غنی و قابل ارجاع به شمار می رود. بدون هوشمندی و عمق فکری کریستینا پومورسکا، این گنجینه بی بدیل از اندیشه های یاکوبسن شاید هرگز به این شکل در دسترس قرار نمی گرفت.

چرا این کتاب یک اثر ماندگار است؟

کتاب «گفتگوهای یاکوبسن و پومورسکا» نه تنها یک اثر معمولی در حوزه زبان شناسی یا ادبیات نیست، بلکه به دلیل چند ویژگی منحصر به فرد خود، جایگاهی ویژه در میان آثار ماندگار فکری کسب کرده است. این کتاب فراتر از یک معرفی ساده، تصویری بی همتا از سیر تحول علمی و فکری رومان یاکوبسن را، آن هم از زبان خود او، ارائه می دهد. این رویکرد اول شخص به زندگی و اندیشه یاکوبسن، به خواننده اجازه می دهد تا نه تنها با نتایج تحقیقات او آشنا شود، بلکه شاهد چگونگی شکل گیری و تکامل این اندیشه ها در طول سالیان باشد. این کتاب به مثابه یک اتوبیوگرافی فکری عمل می کند که در آن، یاکوبسن با صداقت و عمق به تشریح مسیر فکری خود می پردازد.

این گفتگوها همچنین توانسته اند چندین دنیای فرهنگی و تجربه های علمی متفاوت را به هم پیوند زنند. یاکوبسن با سفرهای متعدد و زندگی در کشورهای گوناگون (روسیه، چکسلواکی، اسکاندیناوی و آمریکا)، با فرهنگ ها، مکاتب فکری و سنت های علمی متعددی درگیر شده بود. این کتاب نشان می دهد که چگونه او توانست این تجربیات متنوع را در اندیشه های خود ادغام کند و یک جهان بینی جامع و چندوجهی را توسعه دهد. این ویژگی، کتاب را به منبعی ارزشمند برای درک تعامل فرهنگ ها و دانش ها تبدیل می کند و نشان می دهد که چگونه یک ذهن خلاق می تواند از مرزهای رشته ای فراتر رود.

یکی دیگر از دلایل ماندگاری این کتاب، فرصتی است که برای نقد و اصلاح برداشت های نادرست از نظریات یاکوبسن فراهم می آورد. در طول سالیان، بسیاری از اندیشه های یاکوبسن مورد تفسیرها و حتی سوءتفاهم های گوناگون قرار گرفته اند. در این گفتگوها، یاکوبسن خود به توضیح و شفاف سازی برخی از این ابهامات می پردازد و دیدگاه های صحیح را از زبان خود بیان می کند. این ویژگی، اعتبار و دقت این اثر را افزایش می دهد و آن را به مرجعی قابل اتکا برای پژوهشگران تبدیل می کند تا مستقیماً به منبع اصلی نظریات او مراجعه کنند.

در نهایت، این کتاب به عنوان مرجعی غنی برای درک ریشه های زبان شناسی مدرن، نشانه شناسی و نقد ادبی در قرن بیستم عمل می کند. بسیاری از مفاهیم و رویکردهای تحلیلی که امروزه در این حوزه ها به کار می روند، ریشه در اندیشه های یاکوبسن دارند که در این گفتگوها به تفصیل به آن ها پرداخته شده است. این کتاب نه تنها برای متخصصان این رشته ها، بلکه برای هر کسی که به تاریخ اندیشه و تکامل دانش های انسانی علاقه دارد، یک منبع ضروری و الهام بخش است.

جمع بندی: میراث فکری یاکوبسن در عصر ما

کتاب «گفتگوهای یاکوبسن و پومورسکا» بی شک یکی از ارزشمندترین منابع برای درک جامع و عمیق اندیشه های رومان یاکوبسن است. این اثر فراتر از یک زندگی نامه یا شرح نظریات خشک و آکادمیک، به مثابه یک مکالمه زنده، خواننده را به بطن ذهن یکی از بزرگترین متفکران قرن بیستم می برد. از این گفتگوها، مهم ترین بینش ها و دستاوردهای فکری یاکوبسن در حوزه های زبان شناسی، شعرشناسی، نشانه شناسی، فولکلور و اسطوره به وضوح آشکار می شود.

یکی از اصلی ترین درس هایی که از این کتاب می توان گرفت، اهمیت رویکرد بین رشته ای یاکوبسن است. او هیچ گاه خود را محدود به یک رشته خاص نکرد و همواره ارتباطات و پیوندهای میان دانش ها را در نظر گرفت. این بینش، در عصری که تخصص گرایی افراطی گاه مانع از درک کلیت می شود، بیش از پیش اهمیت می یابد. یاکوبسن نشان داد که چگونه می توان با نگاهی جامع، به پدیده های پیچیده انسانی و فرهنگی نگریست و از تلاقی دانش ها، به فهم های عمیق تر دست یافت.

با مطالعه این گفتگوها، نه تنها با مفاهیم و نظریات کلیدی یاکوبسن آشنا می شویم، بلکه با یک فرایند فکری پویا و تکاملی روبه رو می شویم. این کتاب، میراثی گران بها از اندیشمندی است که مرزهای دانش را درنوردید و الهام بخش نسل های بسیاری از پژوهشگران شد. مطالعه «گفتگوهای یاکوبسن و پومورسکا» نه تنها یک فرصت برای شناخت گذشته فکری ماست، بلکه دعوتی است برای تفکر بیشتر و تشویق به مطالعه عمیق تر آثار یاکوبسن، تا از گنجینه ای از ایده ها و بینش های نو بهره مند شویم و درک خود را از زبان، فرهنگ و ذهن انسان گسترش دهیم.