سالی بدون تابستان که در تاریخ ماندگار شد!

به گزارش خبرگزاری آیت البرز، در فصل تابستان معمولا درخت ها به رنگ سبز درمی آیند، آسمان آبی است، البته نه در تمام نقاط دنیا و روزهای گرم و طولانی را تجربه می کنیم؛ اما مردم ساکن در نیم کره ی شمالی در سال 1816 شاهد چنین روزهایی نبودند.

سال بدون تابستان چگونه بود؟

براساس گزارش مجله آیت البرز، سال بدون تابستان دقیقا مانند اسمش است. در مقیاس جهانی، دما بین 0٫4 تا 0٫7 درجه ی سانتی گراد کاهش یافت و در پی این افت دما، الگوهای آب و هوایی سراسر جهان مختل شد.

در ایالات متحده به جای اینکه گرمای تابستان جایگزین زمستان شود، آب و هوای سرد به قوت خود باقی ماند. ماه می در شرایط معمولی کمی سرد است، اما در سال 1816 سرمازدگی در بسیاری از ایالت های شرقی آمریکا دیده شد. حتی در ماه ژوین برف بارید. رودخانه های پنسیلوانیا هم تا ماه جولای همچنان منجمد بودند.

در اقیانوس اطلس، اروپا در معرض باران های سیلابی قرار گرفت به طوری که در ایرلند، بارش باران به مدت هشت هفته متوالی ادامه یافت. رییس جمهور ایالات متحده، جان کوینسی آدامز که در آن زمان سفیر بریتانیا بود در لندن زندگی می کرد. او در خاطراتش به این مشکل اشاره کرده است.

آثار کاهش دمای جهانی به آسیا هم رسید و فصل باران های موسمی معمولی مختل شد و به خشکسالی انجامید.

در سال 1815 خشم کوه تامبورا باعث سرد شدن هوا و خرابی محصولات کشاورزی در سال بعد شد.

پیامدهای سال بدون تابستان

پیامد آب و هوای غیر فصلی، نابودی محصولات کشاورزی در بسیاری از نقاط بود. ایالات متحده به دلیل ادامه ی یخبندان در فصل بهار شاهد این مشکل بود که بر اساس یادداشت های آن زمان، به از بین رفتن دام ها انجامید و در ایرلند، سیل باعث باران های سنگینی شد که برداشت سیب زمینی را مختل کرد.

نبود باران در آسیا هم به معضلی برای محصولات کشاورزی تبدیل شده بود، چرا که خشکسالی فصل باران های موسمی را به تعویق انداخته بود. در بسیاری از مناطق تحت تاثیر نیم کره ی شمالی، برداشت ناموفق به قحطی منجر شد.

تاثیر سال بی تابستان بر محصولات کشاورزی به یکی از بلندمدت ترین پیامدها انجامید. طی این مدت بخش قابل توجهی از کشاورزها از شرق ایالات متحده به میانه ی غربی مهاجرت کردند که تا امروز به عنوان یکی از نقاط اصلی کشاورزی باقی مانده است.

علت سال بی تابستان

ریشه ی الگوی آب و هوایی عجیب در سال 1816 را باید سال قبل از آن در سامبوا، جزیره ای در اندونزی جستجو کرد. در تاریخ 5 آوریل 1815 کوه تامبورا به شکل شدیدی فوران کرد. فوران های آتشفشانی می توانند تا ماه ها بر اقلیم زمین تاثیر بگذارند. این اتفاق زمانی رخ می دهد که ذرات کوچک و سبک خاکستری در استراتوسفر زمین باقی بمانند و با مسدود کردن نور خورشید موجب سرمایش سیاره شوند.

کاهش دما همچنین می تواند به دلیل فوران سولفور دی اکسید رخ دهد. این ترکیب همراه با آب موجود در استراتوسفر باعث تولید سولفوریک اسید می شود که پرتوهای ورودی خورشید را منعکس می کند. با توجه به مقیاس فوران کوه تامبورا که قدرتمندترین فوران ثبت شده در تاریخ زمین به شمار می رود، به نظر می رسد شرایط سال 1816 حاصل این فوران بود؛ گرچه میزان این تاثیر کاملا مشخص نیست.

درسال 2019، دکت اندرو اسکورر، زمین شناس و همکارانش با استفاده از مدل های اقلیمی بررسی کردند که در صورت حذف فوران آتشفشانی از سال 1815 در سال بعد چه اتفاق هایی رخ می داد. گرچه نتایج نشان می دهند که سال 1816 باز هم به شکل غیرمعمولی در اروپا مرطوب می شد، این مدل نشان می دهد که فوران آتشفشانی باعث سرد شدن دمای زمین شده است. به نوشته ی اسکورر: فوران آتشفشان و تاثیر آن بر اقلیم را می توان مقصر سرمایش زمین دانست. بر اساس تخمین ها این پدیده احتمال دماهای بسیار سرد را تا 100 برابر افزایش می دهد. بدون نیروی آتشفشانی، احتمال کمتری برای بارش بالا وجود دارد و سرما در تابستان غیرممکن است.

به طور کلی سال 1816 سال خوبی برای سیاره زمین و مردمش نبود. شاید به همین دلیل است که برخی افراد آن را «هزار و هشتصد و یخ بزن و بمیر» نام گذاری کرده اند.

227227

سالی بدون تابستان که در تاریخ ماندگار شد!