رابطه با زنی که درخواست طلاق داده

زنی که درخواست طلاق داده، تا زمان صدور حکم قطعی طلاق و اتمام دوران عده، همچنان از نظر قانونی و شرعی همسر مرد محسوب می شود. برقراری هرگونه رابطه عاطفی یا جنسی خارج از چارچوب زناشویی با وی، می تواند عواقب حقوقی، شرعی و روانشناختی جدی برای تمامی افراد درگیر داشته باشد و نیازمند درک عمیق از این ابعاد است. تصمیم به جدایی و ثبت درخواست طلاق، سرآغاز یک فرآیند حقوقی و عاطفی پیچیده است که وضعیت رابطه زناشویی را در مرحله ای حساس و گذار قرار می دهد. این دوران، مملو از ابهامات و چالش هاست که می تواند بر روی ابعاد مختلف زندگی زوجین و حتی افراد ثالث تأثیر بگذارد. درک تمایز میان درخواست طلاق، طلاق عاطفی و طلاق رسمی برای مدیریت صحیح روابط در این مقطع، ضروری است. درخواست طلاق صرفاً بیان اراده یکی از زوجین برای پایان دادن به زندگی مشترک است و تا زمانی که این اراده به حکم قطعی دادگاه و اجرای صیغه طلاق منجر نشود، وضعیت تأهل زن پابرجا خواهد ماند.

وضعیت حقوقی و شرعی زن پس از درخواست طلاق

پس از ثبت درخواست طلاق، چه از سوی زن و چه از سوی مرد، وضعیت حقوقی و شرعی زوجین دستخوش تغییرات بنیادین نمی شود تا زمانی که مراحل قانونی به طور کامل طی شده و حکم طلاق صادر گردد. این مرحله، دوران حساسی است که شناخت دقیق ضوابط شرعی و قانونی مربوط به آن، برای تمامی افراد درگیر، از جمله خود زن، همسر فعلی و حتی شخصی که قصد برقراری رابطه با وی را دارد، از اهمیت بالایی برخوردار است.

زن همچنان در عقد همسر است: چارچوب حقوقی و شرعی

مهم ترین اصل حقوقی و شرعی در این زمینه آن است که تا پیش از صدور حکم طلاق قطعی از سوی دادگاه و جاری شدن صیغه طلاق توسط مرجع صالح (معمولاً دفترخانه طلاق)، زن همچنان در عقد همسر خود قرار دارد. این بدان معناست که تمامی حقوق و تکالیف ناشی از زوجیت، از قبیل تمکین، نفقه و ارث، همچنان پابرجا هستند. بر اساس ماده ۱۱۰۲ قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران، همین که نکاح به طور صحت واقع شد، روابط زوجیت بین طرفین موجود و حقوق و تکالیف زوجین در مقابل همدیگر برقرار می شود. این ماده به صراحت نشان می دهد که صرف درخواست طلاق، نافی وضعیت تأهل نیست و زن تا لحظه جدایی رسمی، همسر قانونی و شرعی مرد محسوب می شود. این واقعیت حقوقی و شرعی، پیامدهای جدی برای برقراری هرگونه رابطه خارج از چارچوب زناشویی در پی دارد.

حکم شرعی و قانونی رابطه با زن متاهل (حتی در حال طلاق)

برقراری هرگونه رابطه نامشروع، اعم از جنسی (زنا) یا عاطفی منجر به آن، با زنی که در عقد دیگری است، حتی اگر در مراحل طلاق باشد، شرعاً حرام و قانوناً جرم محسوب می شود. شرع اسلام چنین رابطه ای را به شدت محکوم کرده و آن را از گناهان کبیره می شمارد. از منظر قانون جمهوری اسلامی ایران نیز، رابطه نامشروع، چه در قالب زنا و چه کمتر از آن، تحت پیگرد قانونی قرار می گیرد. ماده ۶۳۷ قانون مجازات اسلامی (بخش تعزیرات) تصریح می کند: هرگاه زن و مردی که بین آنها علقه زوجیت نباشد، مرتکب روابط نامشروع یا عمل منافی عفت غیر از زنا از قبیل تقبیل یا مضاجعه شوند، به شلاق تا نود و نه ضربه محکوم خواهند شد؛ و اگر عمل با عنف و اکراه باشد فقط اکراه کننده تعزیر می شود. این ماده شامل زنی که در عقد همسرش است نیز می شود؛ زیرا علقه زوجیت او با شخص ثالث وجود ندارد.

تبعات حقوقی و کیفری چنین رابطه ای، می تواند برای هر دو طرف (زن و شخص ثالث) بسیار سنگین باشد. در صورتی که رابطه به حد زنا برسد، مجازات آن شدیدتر خواهد بود و بسته به شرایط (محصنه بودن زن، رضایت طرفین و …) ممکن است شامل مجازات های حدی نیز شود. علاوه بر این، حتی در صورتی که رابطه نامشروع منجر به طلاق شود، حقوق زن از قبیل مهریه یا نفقه در معرض خطر قرار گرفته و ممکن است به او تعلق نگیرد، یا میزان آن کاهش یابد. این مسائل اهمیت رعایت خط قرمزهای قانونی و شرعی را بیش از پیش نمایان می سازد.

دوران عده و محدودیت های آن

یکی از مهم ترین مفاهیم حقوقی و شرعی پس از طلاق، دوران عده است. عده، به مدت زمانی اطلاق می شود که زن پس از جدایی از همسرش (طلاق، فسخ نکاح یا فوت همسر) باید از ازدواج مجدد یا برقراری رابطه زناشویی خودداری کند. اهداف اصلی عده شامل حفظ نسب (اطمینان از عدم بارداری از همسر قبلی)، امکان رجوع مرد در طلاق رجعی و همچنین احترام به نهاد خانواده و روابط زناشویی است.

انواع عده:

• عده طلاق رجعی: در طلاق رجعی، مرد حق رجوع به همسرش را در طول مدت عده دارد و زن موظف به تمکین است. این مدت معمولاً سه طُهر (سه دوره پاکی از عادت ماهیانه) است. در این دوران، زن همچنان در حکم زوجه است و حقوق و تکالیف زناشویی (مانند نفقه) پابرجاست.
• عده طلاق بائن: در طلاق بائن، مرد حق رجوع به همسرش را ندارد و رابطه زوجیت به صورت کامل قطع می شود. مدت عده در طلاق بائن نیز معمولاً سه طُهر است، مگر در مواردی خاص مانند زن یائسه یا دوشیزه.
• عده فسخ نکاح: مدت آن نیز مشابه عده طلاق است.
• عده وفات: در صورت فوت همسر، زن باید چهار ماه و ده روز عده نگه دارد، مگر اینکه باردار باشد که در این صورت تا زمان وضع حمل، عده او ادامه دارد.

بر اساس ماده ۱۱۴۰ قانون مدنی، عده طلاق سه طهر است مگر این که زن با اقتضای سن عادت زنانگی نبیند که در این صورت عده او سه ماه است. همچنین ماده ۱۱۴۸ قانون مدنی تصریح دارد که در عده رجعیه نفقه و کسوه و مسکن با شوهر است. این موارد نشان می دهد که حتی پس از طلاق، تا پایان دوران عده، محدودیت های جدی برای ازدواج مجدد یا برقراری رابطه با شخص دیگر وجود دارد. هرگونه ازدواج یا رابطه زناشویی در دوران عده، باطل بوده و در برخی موارد می تواند جرم محسوب شود.

بررسی رابطه با زنی که درخواست طلاق داده است: از دیدگاه همسر فعلی

زمانی که زن درخواست طلاق می دهد، همسر فعلی با وضعیتی حساس و غالباً چالش برانگیز مواجه می شود. درک این شرایط، مدیریت احساسات و اتخاذ رویکردی سازنده، می تواند سرنوشت رابطه را دگرگون سازد. این دوران می تواند فرصتی برای بازنگری و تلاش برای حفظ رابطه باشد، یا نقطه پایانی برای یک زندگی مشترک. مدیریت صحیح این فرآیند، هم به نفع زوجین و هم برای حفظ سلامت روان فرزندان (در صورت وجود) بسیار حائز اهمیت است.

درک دلایل درخواست طلاق از سوی زن

نخستین گام برای همسر فعلی، تلاش برای درک عمیق دلایل و انگیزه های زن از درخواست طلاق است. این دلایل می توانند بسیار متنوع باشند و ریشه های عمیقی در مشکلات زناشویی یا عوامل فردی داشته باشند. قانون مدنی ایران، مواردی را تحت عنوان عسر و حرج برای زن در نظر گرفته است که در صورت اثبات، می تواند مجوز طلاق را فراهم کند. این موارد در تبصره ماده ۱۱۳۰ قانون مدنی ذکر شده اند و شامل: ترک زندگی توسط زوج حداقل شش ماه متوالی، اعتیاد زوج، محکومیت قطعی زوج به حبس پنج سال یا بیشتر، ضرب و شتم یا سوءرفتار مستمر و ابتلای زوج به بیماری های صعب العلاج می شوند. علاوه بر این موارد قانونی، دلایل دیگری نیز مانند خیانت، عدم تفاهم، مشکلات مالی، عدم حمایت عاطفی، و فقدان ارتباط مؤثر می توانند زن را به سوی درخواست طلاق سوق دهند. گوش دادن فعال و همدلانه به زن، بدون پیش داوری یا سرزنش، می تواند دریچه ای به سوی شناخت ریشه های واقعی مشکل بگشاید.

امکان بازسازی و حفظ رابطه زناشویی

درخواست طلاق لزوماً به معنای پایان قطعی و برگشت ناپذیر رابطه نیست. در بسیاری از موارد، پس از مطرح شدن درخواست طلاق، زوجین فرصتی برای بازنگری، گفتگو و حتی مصالحه می یابند. این دوره می تواند آخرین شانس برای ترمیم رابطه ای باشد که دچار آسیب شده است. اما این امر مستلزم تلاشی آگاهانه و دوطرفه است.

نکات کلیدی برای همسر فعلی در تلاش برای حفظ رابطه:

• پرهیز از اقدامات عجولانه: واکنش های هیجانی، سرزنش، خشونت کلامی یا فیزیکی، تنها شرایط را بدتر می کند. حفظ آرامش و تفکر منطقی ضروری است.
• گوش دادن فعال و گفتگوهای سازنده: به جای بحث و جدل، فضایی برای شنیدن دغدغه ها و احساسات زن فراهم آورید. سعی کنید دیدگاه او را درک کنید و بدون قضاوت به صحبت هایش گوش دهید.
• احترام به احساسات زن: حتی اگر با دلایل او موافق نیستید، به احساسات و تصمیمش احترام بگذارید. این احترام، می تواند زمینه ساز گفتگوهای مؤثرتر شود.
• ابراز پشیمانی و تمایل به تغییر: اگر خود را در ایجاد مشکلات مقصر می دانید، صادقانه پشیمانی خود را ابراز کرده و تعهد به تغییر را نشان دهید. صرف گفتار کافی نیست؛ تغییر در رفتارها و ایجاد فضایی از اعتماد دوباره، کلید اصلی است.
• ایجاد فضایی برای همدلی و درک متقابل: تلاش کنید تا به صورت مشترک، راه حل هایی برای مشکلات بیابید. این ممکن است شامل پذیرش مسئولیت، عذرخواهی و یا قول برای تغییرات رفتاری باشد.

نقش مشاوره خانواده و زوج درمانی

در چنین شرایطی، کمک گرفتن از متخصصین مشاوره خانواده یا زوج درمانی، نقشی حیاتی ایفا می کند. یک مشاور بی طرف و متخصص می تواند به زوجین کمک کند تا ریشه های اصلی مشکلات را شناسایی کرده، الگوهای ارتباطی ناسالم را تغییر دهند و راهکارهای جدیدی برای حل تعارضات بیابند. مشاوره می تواند فضایی امن برای بیان احساسات و نگرانی ها فراهم آورد و به زوجین در تصمیم گیری های آگاهانه تر یاری رساند. متخصصین با تجربه، می توانند مهارت های ارتباطی، حل مسئله و همدلی را به زوجین آموزش دهند که برای بازسازی رابطه ضروری است.

مدیریت احساسات و رفتارها در این دوران

دوران درخواست طلاق، برای همسر فعلی نیز می تواند بسیار پراسترس و همراه با احساسات منفی مانند خشم، ناامیدی، اضطراب، غم و سردرگمی باشد. مدیریت این احساسات، برای حفظ سلامت روان و اتخاذ تصمیمات صحیح، بسیار مهم است. توصیه می شود که فرد به دنبال حمایت از دوستان، خانواده یا حتی مشاور فردی باشد تا بتواند با این احساسات کنار بیاید. پرهیز از رفتارهای تلافی جویانه، استفاده از مکانیزم های دفاعی سالم برای مقابله با استرس، و حفظ آرامش در مواجهه با زن، از نکات کلیدی در این دوران است. همچنین، تمرکز بر روی سلامت جسمی و روانی خود از طریق ورزش، تغذیه مناسب و فعالیت های لذت بخش، می تواند در این دوره بحرانی کمک کننده باشد.

حفظ حقوق و تکالیف زناشویی تا قبل از طلاق رسمی

همانطور که پیش تر اشاره شد، تا زمانی که طلاق به طور رسمی ثبت نشده و صیغه آن جاری نگردیده است، زن و مرد همچنان زوجیت دارند و حقوق و تکالیف قانونی و شرعی بین آنها پابرجاست. این تکالیف شامل موارد مهمی مانند نفقه زن و فرزندان، تمکین (در صورتی که زن عذر موجه شرعی و قانونی نداشته باشد) و سایر مسائل مرتبط با حقوق و تکالیف زناشویی می شود. مرد موظف است نفقه زن را تا زمان جدایی رسمی پرداخت کند، مگر اینکه زن ناشزه محسوب شود. همچنین زن نیز تا پیش از طلاق قطعی، همچنان از حقوقی مانند مهریه، اجرت المثل، نحله و نصف دارایی (در صورت شروط ضمن عقد) برخوردار است. آگاهی از این حقوق و تکالیف، می تواند به هر دو طرف در مدیریت صحیح فرآیند طلاق و جلوگیری از بروز مشکلات بیشتر کمک کند.

بررسی شروع رابطه با زنی که در مراحل طلاق است: از دیدگاه شخص ثالث

برای فردی که قصد برقراری رابطه با زنی را دارد که در مراحل طلاق قانونی قرار گرفته است، درک ابعاد حقوقی، شرعی و روانشناختی این وضعیت از اهمیت ویژه ای برخوردار است. چنین موقعیتی، نه تنها می تواند پیچیدگی های زیادی برای خود زن ایجاد کند، بلکه ریسک های جدی حقوقی و عاطفی برای شخص ثالث نیز به همراه دارد.

ریسک های حقوقی و شرعی برای شخص ثالث

با تأکید مجدد بر این نکته که زن در دوران رسیدگی به درخواست طلاق و تا پایان دوران عده، همچنان در عقد همسرش است، هرگونه برقراری رابطه عاطفی یا جنسی از سوی شخص ثالث با وی، با چالش های جدی حقوقی و شرعی مواجه است. همانطور که در بخش های قبلی توضیح داده شد، برقراری رابطه نامشروع با زن شوهردار، شرعاً حرام و قانوناً جرم محسوب می شود. ماده ۶۳۷ قانون مجازات اسلامی مجازات هایی از قبیل شلاق را برای روابط نامشروع غیر از زنا در نظر گرفته است. در صورت اثبات زنا، مجازات ها می تواند بسیار شدیدتر و حتی حدی باشد. این مجازات ها نه تنها متوجه زن، بلکه شخص ثالث نیز خواهد بود. علاوه بر مجازات های کیفری، ممکن است پرونده های حقوقی دیگری نیز مطرح شود که می تواند شامل دریافت خسارت از سوی همسر فعلی باشد. این مسائل، ریسک بزرگی را برای شخص ثالث ایجاد می کند که می تواند آینده او را تحت تأثیر قرار دهد.

پیچیدگی های روانشناختی و عاطفی وضعیت زن

زنی که در فرآیند طلاق قرار دارد، غالباً در وضعیت روانی و عاطفی آسیب پذیری قرار دارد. او ممکن است با استرس شدید، اضطراب، افسردگی، احساس گناه، خشم، ترس از آینده و حتی تروماهای ناشی از تجربه زندگی مشترک ناموفق دست و پنجه نرم کند. در چنین شرایطی، ورود به یک رابطه عاطفی جدید می تواند بسیار پیچیده و حتی آسیب زا باشد.

برقراری رابطه عاطفی در دوران طلاق، می تواند به دلیل آسیب پذیری روانی زن و احتمال سوءاستفاده، پیچیدگی های عاطفی و حقوقی جدی ایجاد کند.

عوامل روانشناختی مرتبط:

• وضعیت آسیب پذیر روانی: زن در این دوران ممکن است به دنبال حمایت عاطفی باشد و به سادگی در دام وابستگی های ناسالم گرفتار شود. این آسیب پذیری، بستر را برای سوءاستفاده های احتمالی فراهم می کند.
• تاثیر بر فرآیند طلاق: ورود به یک رابطه جدید، می تواند فرآیند طلاق را پیچیده تر کند. همسر فعلی ممکن است از این رابطه به عنوان دلیلی برای اثبات عدم صلاحیت زن در حضانت فرزندان، یا برای سلب حقوق مالی او استفاده کند. این وضعیت می تواند منجر به طولانی شدن فرآیند طلاق و افزایش مشکلات حقوقی شود.
• مسائل مربوط به فرزندان: در صورتی که زن دارای فرزند باشد، برقراری رابطه جدید در این دوران می تواند تأثیرات منفی جدی بر روی فرزندان داشته باشد. کودکان در دوران طلاق والدین، خود با استرس و اضطراب زیادی روبرو هستند و مشاهده روابط جدید مادرشان می تواند به سردرگمی، ناراحتی و مشکلات رفتاری در آن ها منجر شود.
• وابستگی های ناسالم: زنی که از لحاظ عاطفی در دوران طلاق تنها و آسیب پذیر است، ممکن است به سرعت به شخص ثالث وابسته شود، حتی اگر این رابطه از نظر منطقی یا عاطفی سالم نباشد. این نوع وابستگی می تواند در آینده منجر به آسیب های روانی بیشتری برای زن شود.

توصیه های اخلاقی و عملی برای شخص ثالث

با توجه به پیچیدگی ها و ریسک های مطرح شده، توصیه های اخلاقی و عملی برای شخص ثالثی که قصد برقراری رابطه با زنی در مراحل طلاق را دارد، بسیار واضح است:

1. لزوم رعایت اخلاق و انسانیت: درک وضعیت حساس زن و پرهیز از هرگونه اقدامی که بتواند به او آسیب بیشتری برساند یا از وضعیت آسیب پذیرش سوءاستفاده کند، یک اصل اخلاقی بنیادین است.
2. پرهیز از ورود به روابط عاطفی یا جنسی: به هیچ عنوان نباید قبل از نهایی شدن طلاق زن و اتمام کامل دوران عده، وارد رابطه عاطفی یا جنسی با وی شد. این اقدام، نه تنها از نظر قانونی و شرعی تبعات سنگینی دارد، بلکه از لحاظ اخلاقی نیز صحیح نیست و می تواند سلامت روانی و آینده زن را به خطر بیندازد.
3. بهترین رویکرد: صبر و ارائه حمایت در چارچوب اخلاقی و قانونی: در صورت تمایل به حمایت از زن، این حمایت باید در چارچوب کاملاً اخلاقی، دوستانه و بدون هیچگونه انتظار یا نیت پنهان عاطفی/جنسی باشد. این حمایت می تواند شامل گوش دادن، تشویق به دریافت مشاوره تخصصی (حقوقی و روانشناختی) و یا کمک های عملی (در صورت لزوم) باشد، اما باید با رعایت کامل فاصله و احترام به حریم شخصی و وضعیت تأهل زن صورت پذیرد.
4. تا زمان اتمام کامل فرآیند طلاق و عده: بهترین و ایمن ترین رویکرد برای شخص ثالث آن است که صبر کند تا فرآیند طلاق به طور کامل نهایی شود و زن دوران عده خود را به پایان برساند. پس از این مرحله، زن از نظر قانونی و شرعی آزاد است تا روابط جدید را آغاز کند و در آن زمان می توان به بررسی امکان برقراری رابطه پرداخت.

تفاوت طلاق عاطفی و درخواست طلاق: ابعاد قانونی و شرعی

درک تمایز میان طلاق عاطفی و درخواست طلاق برای تعیین حدود و ثغور روابط زن در این مراحل بسیار مهم است. هرچند هر دو وضعیت می توانند نشان دهنده مشکلات جدی در زندگی مشترک باشند، اما از نظر حقوقی و شرعی تفاوت های اساسی دارند که پیامدهای متفاوتی برای روابط زناشویی و غیرزناشویی ایجاد می کنند.

طلاق عاطفی: این اصطلاح به وضعیتی اطلاق می شود که زوجین با وجود زندگی در زیر یک سقف، از نظر عاطفی و روانی از یکدیگر فاصله گرفته اند. در طلاق عاطفی، عشق، صمیمیت، ارتباط و حمایت عاطفی بین زوجین از بین رفته یا به شدت کاهش یافته است، اما هیچ اقدام رسمی و قانونی برای جدایی انجام نشده است. زن و مرد همچنان از نظر قانونی و شرعی زن و شوهر محسوب می شوند و تمامی حقوق و تکالیف زناشویی (مانند نفقه، تمکین و…) برقرار است. از دیدگاه شرعی، برقراری رابطه با زنی که دچار طلاق عاطفی شده، دقیقاً همان حکم رابطه با زن شوهردار را دارد و حرام و جرم محسوب می شود.

درخواست طلاق: این به مرحله ای اطلاق می شود که یکی از زوجین (یا هر دو) تصمیم به جدایی رسمی گرفته و دادخواست طلاق را در مراجع قضایی ثبت کرده است. در این مرحله، هرچند فرآیند جدایی آغاز شده، اما تا زمان صدور حکم طلاق قطعی و جاری شدن صیغه طلاق، زن و مرد همچنان از نظر قانونی و شرعی متأهل محسوب می شوند. حقوق و تکالیف زناشویی برقرار است و هرگونه رابطه با شخص ثالث، همچنان نامشروع و دارای تبعات قانونی و شرعی است.

با وجود تفاوت در منشأ و مرحله، مهم ترین نکته آن است که در هر دو حالت (طلاق عاطفی و درخواست طلاق)، زن شرعاً و قانوناً همسر مرد است. بنابراین، حکم برقراری رابطه با او از دیدگاه شخص ثالث، یکسان است: این عمل از نظر شرعی حرام و از نظر قانونی می تواند جرم تلقی شود. تفاوت عمده در این است که در طلاق عاطفی، هنوز امید به بازسازی رابطه بدون دخالت مراجع قضایی بیشتر است و زوجین می توانند با کمک مشاوره خانواده، به ترمیم زندگی مشترک خود بپردازند. در مقابل، درخواست طلاق، گامی جدی تر به سوی جدایی رسمی است که نیازمند طی کردن فرآیندهای قضایی است.

در رابطه با طلاق عاطفی، راهکارهای متعددی برای بازسازی روابط و احیای صمیمیت وجود دارد که اغلب شامل مشاوره زوج درمانی، بهبود مهارت های ارتباطی و افزایش درک متقابل می شود. تمرکز بر این راهکارها می تواند از فروپاشی کامل خانواده جلوگیری کند. اما همانگونه که اشاره شد، حتی در صورت وجود طلاق عاطفی، جایز نیست فردی خارج از رابطه زناشویی، اقدام به برقراری رابطه با زن کند.

نتیجه گیری و توصیه های نهایی

رابطه با زنی که درخواست طلاق داده، موضوعی است که ابعاد حقوقی، شرعی و روانشناختی گسترده و حساسی دارد. درک صحیح این ابعاد برای تمامی افراد درگیر، از جمله همسر فعلی، خود زن و شخص ثالث، نه تنها برای جلوگیری از عواقب ناگوار قانونی و شرعی ضروری است، بلکه به حفظ سلامت روان و اتخاذ تصمیمات آگاهانه نیز کمک می کند. زن در مرحله درخواست طلاق، همچنان از نظر شرعی و قانونی در عقد همسرش است و این وضعیت تا زمان صدور حکم قطعی طلاق و اتمام دوران عده ادامه دارد. این واقعیت، حکم هرگونه رابطه نامشروع با وی را روشن می سازد: چنین عملی حرام و جرم محسوب می شود و می تواند تبعات حقوقی و کیفری جدی برای هر دو طرف به همراه داشته باشد.

همسر فعلی در این دوران با فرصتی برای بازنگری و تلاش برای حفظ رابطه مواجه است که مستلزم درک عمیق دلایل زن، گفتگوهای سازنده، احترام به احساسات و بهره گیری از مشاوره تخصصی خانواده است. مدیریت احساسات و حفظ حقوق و تکالیف زناشویی تا جدایی رسمی، از دیگر نکات کلیدی برای همسر فعلی است. در مقابل، برای شخص ثالث، ورود به رابطه با زنی که در مراحل طلاق است، با ریسک های حقوقی و شرعی بسیار بالا همراه است و از لحاظ روانشناختی نیز می تواند به دلیل آسیب پذیری زن و پیچیدگی های فرآیند طلاق، پیامدهای منفی زیادی به بار آورد. توصیه اکید، پرهیز از هرگونه رابطه عاطفی یا جنسی قبل از نهایی شدن طلاق و پایان کامل دوران عده است و در صورت لزوم، حمایت باید در چارچوب اخلاقی و بدون هیچ انتظار پنهانی باشد.

در نهایت، تأکید مجدد بر لزوم دریافت مشاوره تخصصی از وکلای متخصص خانواده و روانشناسان مجرب، در هر دو وضعیت (همسر فعلی یا شخص ثالث) حائز اهمیت فراوان است. این مشاوره ها می توانند به افراد کمک کنند تا از تصمیمات نادرست و پیامدهای جبران ناپذیر پیشگیری کرده و با احترام به فرآیندهای قانونی و شرعی، سلامت روان خود و اطرافیانشان را حفظ کنند. این راهنمایی ها، کلیدی برای عبور آگاهانه و مسئولانه از این مرحله حساس زندگی است و برقراری رابطه با زنی که درخواست طلاق داده را در چارچوبی صحیح قرار می دهد.