سهم الارث زوج از همسر فوت شده – مقدار، شرایط و قوانین

سهم الارث زوج از همسر فوت شده - مقدار، شرایط و قوانین

سهم زوج از ارث زوجه

سهم زوج از ارث زوجه بر اساس قوانین مدنی جمهوری اسلامی ایران، به وجود یا عدم وجود فرزند برای زوجه متوفی وابسته است. در صورت فوت زن بدون فرزند، شوهر نصف (یک دوم) کل ترکه را به ارث می برد. اگر زوجه دارای فرزند یا نوه باشد، سهم شوهر به یک چهارم از اموال او کاهش می یابد.

فوت هر یک از زوجین، مسائل حقوقی و مالی متعددی را برای بازماندگان ایجاد می کند که از جمله مهم ترین آن ها، بحث تقسیم ارث است. آگاهی دقیق از قوانین مربوط به سهم الارث زن و مرد، نه تنها از بروز اختلافات جلوگیری می کند، بلکه به وراث در مدیریت صحیح ترکه و ایفای حقوق قانونی شان یاری می رساند. این موضوع در فقه اسلامی و به تبع آن در قانون مدنی ایران، با جزئیات و شرایط خاصی تبیین شده است که درک صحیح آن برای هر فردی که به نوعی با آن سروکار دارد، ضروری به نظر می رسد. در این مقاله، به بررسی جامع و تخصصی میزان و شرایط سهم الارث زوج از اموال همسر فوت شده اش (زوجه) می پردازیم و ابهامات رایج در این زمینه را شفاف سازی می کنیم.

مبانی قانونی ارث زوجین در حقوق ایران

قوانین ارث در جمهوری اسلامی ایران ریشه در فقه اسلامی دارد و در کتاب دوم قانون مدنی، مواد ۸۶۱ تا ۹۴۹، به تفصیل به آن پرداخته شده است. رابطه توارث میان زوجین، یکی از مهم ترین مصادیق ارث به سبب است که ویژگی ها و احکام خاص خود را دارد. شناخت این مبانی برای درک نحوه محاسبه سهم الارث زوج از زوجه ضروری است.

رابطه توارث: شرط نکاح دائم

ماده ۹۴۰ قانون مدنی به صراحت بیان می کند: زوجین که علقه زوجیت دائم بین آنها موجود بوده و ممنوع از ارث نباشند از یکدیگر ارث می برند. این ماده بنیادی ترین شرط توارث میان زن و مرد را مشخص می سازد: وجود نکاح دائم. بنابراین، در عقد موقت (صیغه)، برخلاف عقد دائم، هیچ گونه رابطه توارثی بین زوجین برقرار نمی شود و با فوت یکی از طرفین، دیگری از او ارث نمی برد. این تمایز قانونی، از اهمیت ویژه ای برخوردار است و در بسیاری از موارد منشأ ابهامات و پرسش ها می شود. نکاح دائم، خود به خود و بدون نیاز به هیچ شرط اضافی، رابطه توارث را ایجاد می کند، مگر اینکه یکی از موانع قانونی ارث (که در ادامه به آن ها می پردازیم) وجود داشته باشد.

همچنین، برای تحقق توارث، لازم است که زوجین در زمان فوت، در قید حیات باشند. حتی اگر یکی از زوجین در عده طلاق رجعی فوت کند، طرف دیگر از او ارث می برد، زیرا در طلاق رجعی، رابطه زوجیت تا پایان عده به طور کامل قطع نشده و آثار حقوقی آن از جمله توارث، پابرجا باقی می ماند. اما در طلاق بائن، به محض جاری شدن صیغه طلاق، رابطه زوجیت و به تبع آن رابطه توارث قطع می شود، مگر در موارد خاصی که قانونگذار استثنا کرده است (مثلاً در صورت فوت یکی از زوجین در زمان عده طلاق بائن، در صورتی که طلاق به دلیل بیماری مرد بوده باشد و مرد ظرف یک سال از تاریخ طلاق فوت کند).

زوج از کدام اموال زوجه ارث می برد؟ (تمام اموال)

یکی از تفاوت های مهم در سهم الارارث زوجین، مربوط به نوع اموالی است که هر یک از آن ارث می برند. طبق قانون مدنی، زوجه (زن) از عین اموال منقول شوهر ارث می برد، اما در مورد اموال غیرمنقول (مانند زمین)، فقط از قیمت آن ارث می برد و نه از عین ملک. این بدان معناست که اگر شوهر ملکی داشته باشد، زن سهم خود را به صورت وجه نقد از قیمت آن ملک دریافت می کند و نمی تواند مالک بخشی از خود زمین شود. اما این محدودیت برای زوج (مرد) وجود ندارد.

زوج از عین تمامی اموال منقول و غیرمنقول زوجه ارث می برد. این یعنی مرد می تواند سهم خود را هم از پول نقد، سهام، خودرو و سایر اموال منقول و هم از عین خانه ها، زمین ها، مغازه ها و دیگر اموال غیرمنقول همسر متوفی اش مطالبه کند و مالک بخشی از آن ها شود. این تفاوت، حقوقی متمایز را برای زوج نسبت به زوجه در بحث ارث از اموال غیرمنقول ایجاد می کند که در محاسبات و تقسیم ترکه اهمیت بسزایی دارد.

برخلاف زوجه که از عین اموال غیرمنقول (زمین) فقط از قیمت آن ارث می برد، زوج از عین تمامی اموال منقول و غیرمنقول زوجه ارث می برد.

میزان سهم الارث زوج از ترکه زوجه در حالات مختلف

قانون مدنی ایران، میزان سهم الارث زوج را از ترکه همسر متوفی (زوجه) بر اساس وجود یا عدم وجود فرزند یا نوه برای زوجه، به وضوح تعیین کرده است. این تقسیم بندی به شرح زیر است:

حالت اول: زوجه فاقد فرزند یا نوه باشد

در صورتی که زوجه فوت کند و هیچ فرزند یا نوه (هرچند از همسر قبلی) نداشته باشد، سهم زوج، یک دوم (نصف) کل ترکه خواهد بود. این سهم، فرض نامیده می شود و از سهام معینه است که قانونگذار آن را مشخص کرده است. این وضعیت شامل مواردی می شود که زوجه هرگز فرزندی نداشته یا فرزندانش قبل از او فوت کرده اند و نوه ای نیز از آن ها باقی نمانده باشد.

  • مثال: زوجه ای فوت کرده و وراث او شامل همسر و والدین (پدر و مادر) او هستند. در این حالت، ابتدا یک دوم از کل دارایی به همسر متوفی تعلق می گیرد. سپس، مابقی ترکه بین والدین تقسیم می شود، به این صورت که یک سوم به مادر و دو سوم به پدر می رسد.

  • مثال: زوجه ای فوت کرده و وراث او تنها همسر و یک برادر هستند. در این سناریو، یک دوم از کل اموال به همسر تعلق می گیرد. مابقی ترکه (یک دوم باقیمانده) به برادر متوفی می رسد.

حالت دوم: زوجه دارای فرزند یا نوه باشد (از این زوج یا زوج قبلی)

اگر زوجه در زمان فوت، دارای فرزند یا نوه باشد (چه این فرزند یا نوه از ازدواج با همین زوج باشد و چه از ازدواج قبلی)، سهم زوج به یک چهارم (یک چهارم) کل ترکه کاهش می یابد. این قاعده نشان می دهد که وجود طبقات وراث نسبی (فرزندان و نوادگان) بر میزان سهم الارث زوج تأثیرگذار است و سهم او را تقلیل می دهد. این وضعیت برای حفظ حقوق فرزندان و نوادگان متوفی در نظر گرفته شده است.

  • مثال: زوجه ای فوت کرده و وراث او همسر و یک فرزند هستند. در این حالت، یک چهارم از کل دارایی به همسر می رسد و سه چهارم باقیمانده به فرزند اختصاص می یابد.

  • مثال: زوجه ای فوت کرده و وراث او شامل همسر، فرزند و والدین او هستند. ابتدا یک چهارم از ترکه به همسر تعلق می گیرد. سپس، یک ششم از ترکه به مادر و یک ششم به پدر می رسد. مابقی ترکه (که به آن سهم رد می گویند) به فرزند یا فرزندان متوفی تعلق خواهد گرفت. در این مثال، فرزندان حاجب مادر محسوب می شوند و سهم مادر را از یک سوم به یک ششم کاهش می دهند.

حالت سوم: زوج تنها وارث زوجه باشد (عدم وجود وراث طبقاتی دیگر)

در یک موقعیت خاص، ممکن است زوجه فوت کند و هیچ گونه وارث نسبی (مانند فرزند، نوه، پدر، مادر، برادر، خواهر و سایر اقارب نسبی در طبقات سه گانه ارث) نداشته باشد و تنها وارث او، همسرش باشد. در این حالت، قانونگذار برای زوج حقوق ویژه ای قائل شده است.

ابتدا، زوج سهم فرض خود را که یک دوم (نصف) کل ترکه است، دریافت می کند (زیرا فرزندی وجود ندارد که سهم او را به یک چهارم تقلیل دهد). اما نکته مهم در اینجاست که مابقی ترکه (نیم دیگر) نیز به او خواهد رسید. این فرایند در حقوق ایران تحت عنوان رد شناخته می شود. یعنی اگر پس از پرداخت سهام معینه (فرض) به وراث، مازاد بر ترکه باقی بماند و وارث دیگری از طبقات نسبی وجود نداشته باشد، این مازاد به نسبت سهم الارث به وارث یا وراث فرض بر (در این مورد زوج) رد می شود.

این وضعیت، تفاوت چشمگیری با زمانی دارد که زوج فوت می کند و زوجه تنها وارث اوست. در آن حالت، زوجه ابتدا سهم فرض خود (یک چهارم یا یک هشتم) را می برد و مابقی ترکه، در صورت عدم وجود هیچ وارث نسبی دیگر، به دولت تعلق می گیرد و به او رد نمی شود. این تفاوت، یکی از جنبه های متمایز قوانین ارث در فقه شیعه است که به نفع زوج عمل می کند.

  • مثال: زوجه ای فوت کرده و تنها وارث او همسرش است و هیچ پدر، مادر، فرزند، برادر، خواهر، عمو، عمه، دایی، خاله یا سایر خویشاوندان نسبی ندارد. در این حالت، زوج ابتدا یک دوم ترکه را به عنوان فرض دریافت می کند و سپس یک دوم باقیمانده نیز از طریق رد به او منتقل می شود. بنابراین، عملاً تمامی اموال زوجه به همسرش می رسد.

موانع قانونی ارث بری زوج از زوجه

اگرچه رابطه زوجیت دائم به طور کلی مبنای توارث است، اما قانونگذار شرایطی را پیش بینی کرده است که در صورت وجود آن ها، حتی با وجود نکاح دائم، فرد از ارث محروم می شود. این موانع به دو دسته کلی موانع عام و موانع خاص تقسیم می شوند.

موانع عام ارث (مانند قتل، کفر)

موانع عام ارث، شرایطی هستند که هر یک از وراث، اعم از زوجین یا خویشاوندان نسبی، در صورت دارا بودن آن ها، از ارث بردن ممنوع می شوند. این موانع شامل موارد زیر است:

  • قتل: اگر وارث به عمد مورث خود (فرد فوت شده) را به قتل رسانده باشد، از او ارث نمی برد. ماده ۸۸۰ قانون مدنی بیان می کند: کسی که عمداً مورث خود را بکشد از ارث او ممنوع می شود.
  • کفر: طبق ماده ۸۸۱ قانون مدنی، کافر از مسلمان ارث نمی برد. این بدان معناست که اگر زوجه مسلمان فوت کند و زوج کافر باشد، زوج از زوجه ارث نخواهد برد. اما برعکس آن صحیح است؛ اگر زوج مسلمان باشد و زوجه کافر، زوج از زوجه کافر خود ارث می برد.
  • لعان: لعان به معنای سوگند خاصی است که زن و مرد در شرایطی خاص در دادگاه انجام می دهند و به دنبال آن رابطه زوجیت و توارث برای همیشه قطع می شود و فرزند متولد شده نیز از پدر نفی می شود.

موانع خاص (مانند طلاق بائن در زمان عده)

علاوه بر موانع عام، برخی موانع خاص نیز وجود دارند که به طور ویژه بر رابطه توارث زوجین تأثیر می گذارند:

  • طلاق بائن: در طلاق بائن، به محض جاری شدن صیغه طلاق، رابطه زوجیت و به تبع آن رابطه توارث قطع می شود. بنابراین، اگر یکی از زوجین پس از طلاق بائن و اتمام مدت عده فوت کند، دیگری از او ارث نمی برد. تنها استثنای مهم در این زمینه، زمانی است که مرد در دوران بیماری همسر خود را طلاق بائن دهد و ظرف یک سال از تاریخ طلاق و قبل از بهبودی کامل، فوت کند. در این صورت، زن از او ارث می برد، مشروط بر اینکه در این مدت ازدواج نکرده باشد.
  • ازدواج مجدد زن در عده طلاق رجعی: اگرچه در طلاق رجعی، رابطه توارث تا پایان عده باقی می ماند، اما اگر زن در این مدت اقدام به ازدواج مجدد (حتی به صورت موقت) کند، رابطه توارث او با شوهر سابقش قطع می شود.

ارث نبردن زوج در نکاح موقت

همانطور که در بخش مبانی قانونی اشاره شد، در نکاح موقت (صیغه)، هیچ گونه توارثی بین زوجین برقرار نمی شود. این یک قاعده آمره است و حتی با توافق طرفین نیز نمی توان رابطه توارث را در عقد موقت ایجاد کرد. بنابراین، اگر زوجه در زمان حیات، همسر موقت مردی باشد، با فوت او، شوهر موقت از اموالش ارث نخواهد برد.

آیا قانون جدیدی برای ارث مرد از زن وجود دارد؟ (رفع ابهام)

این پرسش که آیا قانون جدیدی برای ارث مرد از زن وجود دارد؟ یکی از سوالات پرتکرار در افکار عمومی است، به خصوص با توجه به بحث های گاه وبی گاه در خصوص اصلاح قوانین خانواده. پاسخ صریح و قاطع به این پرسش این است که خیر، هیچ قانون جدیدی مبنی بر تغییر اساسی در سهم الارث مرد از زن در قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران به تصویب نرسیده است.

پاسخ صریح به این پرسش رایج

قوانین مربوط به ارث در ایران، به ویژه مواد مربوط به سهم الارث زوجین، بر پایه احکام فقه شیعه اثنی عشری تدوین شده اند. این احکام، بخش عمده ای از قواعد آمره حقوقی را تشکیل می دهند؛ یعنی قواعدی که اراده افراد نمی تواند آن ها را تغییر دهد و دولت و قانونگذار نیز جز در موارد بسیار محدود و با دلایل قوی فقهی و مصلحتی، امکان تغییر آن ها را ندارد. ساختار سهم الارث زوجین (یک دوم یا یک چهارم برای زوج، و یک چهارم یا یک هشتم برای زوجه)، از قرن ها پیش در فقه اسلامی ثابت بوده و قانون مدنی ایران نیز دقیقاً همین احکام را در مواد ۹۴۰ تا ۹۴۶ بازتاب داده است.

برخی از طرح ها و پیشنهادات برای تغییر قوانین ارث در مجالس گذشته مطرح شده اند، اما هیچ یک به مرحله تصویب نهایی نرسیده اند و قوانین فعلی همچنان پابرجا هستند. شایعات یا اخبار غیررسمی در این زمینه، اغلب ناشی از سوءتفاهم یا برداشت نادرست از بحث های حقوقی است. بنابراین، هرگونه ادعایی مبنی بر وجود قانون جدید ارث مرد از زن که سهم الارث را به طور اساسی تغییر دهد، فاقد وجاهت قانونی است و افراد باید تنها به متن صریح قانون مدنی استناد کنند. آگاهی بخشی در این خصوص برای جلوگیری از سردرگمی و تصمیمات نادرست حقوقی بسیار مهم است.

فرآیند قانونی مطالبه و دریافت سهم الارث زوج

پس از فوت زوجه و تعیین سهم الارث زوج بر اساس قوانین، لازم است فرآیندهای قانونی برای مطالبه و دریافت این سهم طی شود. این مراحل شامل اقدامات اولیه، اخذ گواهی انحصار وراثت و در نهایت تقسیم ترکه است.

فوت زوجه و اقدام اولیه

اولین گام پس از فوت زوجه، ثبت واقعه فوت و اخذ گواهی فوت از اداره ثبت احوال است. این سند، پایه و اساس تمامی اقدامات بعدی حقوقی مربوط به ترکه محسوب می شود. در این مرحله، جمع آوری اطلاعات اولیه در مورد اموال و بدهی های متوفی نیز اهمیت دارد، هرچند که ارزیابی دقیق تر در مراحل بعدی انجام خواهد شد.

گواهی انحصار وراثت

برای هرگونه اقدام قانونی در خصوص ترکه متوفی، از جمله مطالبه سهم الارث توسط زوج، اخذ گواهی انحصار وراثت الزامی است. این گواهی توسط شورای حل اختلاف یا دادگاه (بسته به ارزش ترکه) صادر می شود و نام و نسبت تمامی وراث قانونی و میزان سهم الارث هر یک را مشخص می کند. برای دریافت گواهی انحصار وراثت، معمولاً مدارک زیر مورد نیاز است:

  1. شناسنامه و کارت ملی متوفی.
  2. شناسنامه و کارت ملی تمامی وراث.
  3. عقدنامه دائم زوجین.
  4. گواهی فوت متوفی.
  5. استشهادیه محضری (فرم مخصوصی که باید به امضای سه نفر شاهد برسد و هویت وراث و عدم وجود وارث دیگری را تأیید کند).
  6. لیست اموال متوفی (در برخی موارد، برای تعیین مرجع صالح رسیدگی).

بدون گواهی انحصار وراثت، هیچ بانکی اجازه برداشت از حساب متوفی را نمی دهد، هیچ اداره ای سند ملکی را به نام وراث منتقل نمی کند و هیچ مرجعی به درخواست تقسیم ترکه رسیدگی نمی کند. این گواهی به عنوان سند رسمی اثبات کننده وراثت، نقشی حیاتی دارد.

تقسیم ترکه (در صورت عدم توافق یا وجود اموال متعدد)

پس از اخذ گواهی انحصار وراثت، نوبت به تقسیم واقعی ترکه می رسد. اگر وراث بر سر نحوه تقسیم اموال به توافق برسند، می توانند با تنظیم یک سند رسمی یا عادی (با رعایت تشریفات قانونی) اقدام به تقسیم کنند. اما در بسیاری از موارد، به خصوص در صورت عدم توافق وراث یا پیچیدگی و تنوع اموال (مانند املاک متعدد، سهام، حساب بانکی، وسایل نقلیه و غیره)، نیاز به دخالت دادگاه است.

در این شرایط، یکی از وراث یا تمامی آن ها می توانند با ارائه دادخواست تقسیم ترکه به دادگاه صالح، از دادگاه درخواست کنند تا ترکه را بر اساس قانون تقسیم کند. دادگاه در این فرآیند ممکن است نیاز به تعیین کارشناس رسمی دادگستری داشته باشد تا اموال را ارزیابی و راهکارهای عملی برای تقسیم آن ها را ارائه دهد. این فرآیند می تواند زمان بر باشد اما در نهایت منجر به تقسیم قانونی و عادلانه اموال می شود.

نقش مشاوره حقوقی و وکیل

مسائل مربوط به ارث، با توجه به جنبه های پیچیده حقوقی و گاه جنبه های عاطفی و اختلافات خانوادگی، می تواند بسیار چالش برانگیز باشد. از این رو، توصیه اکید می شود که در تمامی مراحل مربوط به مطالبه و دریافت سهم الارث، از مشاوره حقوقی متخصص و در صورت نیاز، از خدمات یک وکیل با تجربه در امور ارث استفاده شود. یک وکیل می تواند:

  • مسیر قانونی را به درستی هدایت کند.
  • مدارک لازم را به درستی جمع آوری و ارائه دهد.
  • در مراحل دادرسی و مذاکره با سایر وراث، از حقوق موکل خود دفاع کند.
  • از بروز اشتباهات حقوقی و اطاله دادرسی جلوگیری نماید.

حضور یک متخصص حقوقی می تواند فرآیند را تسهیل کرده و از بروز اختلافات آتی پیشگیری نماید.

در نهایت، آگاهی از تمامی جنبه های حقوقی و طی کردن مراحل قانونی به درستی، تضمین کننده احقاق حقوق زوج از ترکه همسر متوفی خواهد بود.

پرسش های متداول

در ادامه به برخی از پرسش های متداول و مهم در زمینه سهم زوج از ارث زوجه می پردازیم که می تواند ابهامات احتمالی را برطرف سازد.

اگر مردی مهریه همسرش را در زمان حیات پرداخت نکرده باشد، آیا این موضوع بر سهم الارث او تاثیر می گذارد؟

مهریه، به محض وقوع عقد دائم، به ذمه مرد قرار می گیرد و به عنوان یک دین ممتاز محسوب می شود. اگر مهریه زوجه در زمان حیات او پرداخت نشده باشد و زوجه فوت کند، مهریه او به عنوان بدهی بر ترکه شوهر مقدم است. به این معنا که ابتدا باید از دارایی های شوهر متوفی (یا از دارایی های موجود در صورت مطالبه از ترکه زوجه در صورتی که زن مطالبه کند) مهریه پرداخت شود. این دین، بر سهم الارث ورثه (از جمله خود زوج در صورت ارث بردن از زوجه) اولویت دارد. یعنی قبل از تقسیم ارث زوجه بین وراث (شامل زوج)، ابتدا بدهی های او (از جمله مهریه پرداخت نشده) باید از ترکه کسر و پرداخت شود.

اگر زوج در زمان فوت زوجه، در عده طلاق رجعی باشد، ارث می برد؟

بله، در طلاق رجعی، رابطه زوجیت تا پایان مدت عده، به لحاظ حقوقی کاملاً قطع نمی شود و آثار زوجیت از جمله توارث همچنان پابرجا است. بنابراین، اگر زوجه در دوران عده طلاق رجعی فوت کند، زوج از او ارث می برد. این حکم مطابق با ماده ۹۴۳ قانون مدنی است. البته این امر مشروط بر آن است که زوج مانعی برای ارث بردن نداشته باشد.

آیا بدهی های زوجه قبل از تقسیم ارث، از ترکه کسر می شود؟

بله، طبق ماده ۸۶۸ قانون مدنی، ترکه متوفی ابتدا برای پرداخت دیون و وصایای او اختصاص می یابد و سپس مابقی آن بین وراث تقسیم می شود. بدهی ها و واجبات مالی متوفی (مانند مهریه پرداخت نشده، نفقه معوقه، اقساط وام، مالیات، کفاره، مظالم العباد و غیره) باید پیش از هرگونه تقسیم ارث، از مجموع دارایی های او کسر و پرداخت شوند. تنها پس از تصفیه تمامی دیون و اجرای وصایا (تا یک سوم اموال)، مابقی اموال به عنوان ماترک خالص بین وراث، از جمله زوج، بر اساس سهم الارث قانونی شان تقسیم خواهد شد.

اگر زوجه اموالی نداشته باشد، آیا زوج می تواند از ورثه دیگر مهریه زن را مطالبه کند؟

مهریه دین بر ذمه شوهر است و در صورت فوت زوجه و عدم پرداخت آن در زمان حیات، این دین از ترکه شوهر (در صورتی که شوهر فوت کرده باشد) یا از خود شوهر (در صورتی که در قید حیات باشد) قابل مطالبه است. اگر زوجه فوت کرده باشد و اموالی نداشته باشد، وراث او (از جمله زوج) نمی توانند مهریه او را از ورثه دیگر (مانند پدر و مادر زوجه) مطالبه کنند، زیرا مهریه دین شخصی شوهر بوده است. تنها در صورتی که شوهر نیز فوت کرده باشد و مهریه از ترکه او پرداخت نشده باشد، وراث زوجه (که مهریه برای آن ها به ارث می رسد) می توانند مهریه را از ترکه شوهر مطالبه کنند. اما از خویشاوندان نسبی زوجه، حتی اگر از او ارث برده باشند، نمی توان مطالبه مهریه کرد، مگر اینکه آن خویشاوند ضامن پرداخت مهریه شده باشد که این مورد بسیار نادر است.

نتیجه گیری

مسئله سهم زوج از ارث زوجه، یکی از ابعاد مهم و حساس حقوق خانواده و ارث در نظام حقوقی ایران است که بر پایه موازین فقه اسلامی و مواد قانون مدنی تنظیم شده است. شناخت دقیق این قوانین برای همه افراد، به ویژه در شرایط حساس پس از فوت یکی از زوجین، امری حیاتی محسوب می شود. سهم الارث زوج، بسته به وجود یا عدم وجود فرزند یا نوه برای زوجه متوفی، می تواند نصف یا یک چهارم کل ترکه باشد. در صورتی که زوج تنها وارث زوجه باشد، تمام ترکه از طریق فرض و رد به او تعلق می گیرد. همچنین، موانعی نظیر قتل، کفر و نکاح موقت می توانند از ارث بری زوج جلوگیری کنند و لازم به ذکر است که هیچ قانون جدیدی که به طور اساسی این قواعد را تغییر دهد، به تصویب نرسیده است.

با توجه به پیچیدگی های فرآیندهای قانونی، از جمله لزوم اخذ گواهی انحصار وراثت و مراحل تقسیم ترکه، و نیز ظرافت های حقوقی موجود، توصیه اکید می شود که در هر مرحله از این فرآیند، از مشاوره وکلای متخصص در امور ارث بهره مند شوید. این اقدام نه تنها به تسریع و تسهیل روند کمک می کند، بلکه از بروز اشتباهات احتمالی و اختلافات خانوادگی پیشگیری کرده و از حقوق قانونی شما به بهترین شکل ممکن دفاع می نماید.

برای دریافت مشاوره حقوقی تخصصی در زمینه سهم الارث زوج از زوجه، می توانید با کارشناسان و وکلای مجرب ما تماس حاصل فرمایید. مشاوره با متخصصین حقوقی، راهکاری مطمئن برای حل چالش ها و دستیابی به بهترین نتیجه در پرونده های ارث است.