درباره کنسرت های عصر گاهی بانوان و چند چالش

آفتاب نیوز :

بهار ایلچی که از سال 88 با گروه موسیقی بانوان «ستاره قطبی» فعالیت دارد و تا همین چند سال پیش گروه او جزو پرکارترین گروه های بانوان بود، درباره کم کار شدن گروهی که سرپرستی آن را برعهده دارد، به آیت البرز می گوید: تا اواخر سال 98 که در اسفندماه اجرا های موسیقی به خاطر شیوع ویروس کرونا متوقف شد، پرکارترین گروه بانوان در ایران بودیم که در سال بیش از 10 الی 12 اجرا در تهران داشتیم. با شیوع ویروس کرونا که حدود سه سال تا سه سال و نیم امکان برگزاری کنسرت نبود و تنها در سال 1400 با نصف ظرفیت برگزار کردیم. 

کنسرت های بانوان و چالش کار گروهی

در ادامه از او درباره اعضای گروهش سوال می کنیم، اینکه اعضای این گروه تا چه حد بدون تغییر باقی مانده اند و اگر هم تغییر در کار بوده نحوه جایگزینی اعضا به چه صورت است؟ 

ایلچی پاسخ می دهد: در کار گروهی نمی توان انتظار داشت که اعضا ثابت بمانند، به هر حال متاسفانه یا خوشبختانه بسیاری از نوازندگان و خوانندگان گروه تاکنون مهاجرت کرده اند یا ترجیح داده اند به صورت مستقل کار کنند. به هر حال خیلی وقت ها از صفر شروع کرده ایم و گروه را دوباره از نو ساخته ایم. به هر حال هر بار جایگزین کردن نوازندگانی که برای آموزش و آماده کردن آن ها وقت گذاشته ایم، کار سختی است. 

او ادامه می دهد: معتقدم یکی از رسالت هایم این است که بتوانم استعداد نوازندگان جوان را ببینم و به آن ها امکان رشد و پیشرفت را بدهم که هم امکان استفاده از آن ها در گروه میسر باشد و هم خودشان بعدا بتوانند از آنچه آموخته اند، استفاده کنند. 

این هنرمند در همین راستا درباره نحوه همکاری گروه «پلاریس» با نوازندگان و خوانندگان مختلف می گوید: گاه این گونه است که برخی از نوازندگان و خوانندگان بخاطر آشنایی که خودشان با گروه دارند درخواست همکاری می دهند و رزومه شان را ارسال می کنند که از بین آن ها از افراد مستعد در گروه استفاده می کنیم. برخی از نوازندگان گروه نیز از سنین کودکی تحت آموزش اعضای خود گروه به حدی رسیده اند که بتوانند روی صحنه کنسرت بروند؛ چراکه گروه «پلاریس» برای گروه های سنی کودک و نوجوان امکان فعالیت فراهم کرده تا بتوانند دیده شوند و رشد کنند.

او ادامه می دهد: البته امروزه شرایط با سال 88 که من فعالیتم را با گروه آغاز کردم متفاوت است؛ زیرا در آن زمان نوازنده های خانم به خصوص در بخش ساز های پاپ مانند درام، پرکاشن یا گیتار الکتریک خیلی محدود بودند تا حدی که مجبور بودیم افرادی را که علاقه داشتند به کلاس بفرستیم تا به حدی استاندارد برای حضور روی صحنه کنسرت برسند. اما در سال های اخیر تعداد نوازنده های خانمی که بتوانند با ساز های مختلف کار کنند خیلی بیشتر شده است؛ البته تعداد آن ها و فضای برای کار کردنشان در حد مردان نیست، ولی شرایط مانند قبل هم کار را برای خانم ها محدود نمی کند.

محدودیت سالن های برگزاری کنسرت برای بانوان 

ایلچی، اما زمانی که درباره بزرگترین مشکلی که گروه های بانوان با آن رو به رو هستند می پرسیم، به سالن های برگزاری کنسرت می پردازد و می گوید: کنسرت های بانوان تنها امکان اجرا در یک سالن تهران یعنی تالار وحدت را دارند. این سالن نیز چندان ظرفیت بالایی برای حضور تماشاگران ندارند که این امر موجب می شود، برگزاری کنسرت برای گروهی به بزرگی گروه ما در شرایط اقتصادی کنونی مقرون به صرفه نباشد. از طرف دیگر تالار وحدت اصلا نوبت برگزاری کنسرت نمی دهد و آن زمانی که نوبت برگزاری کنسرت می دهد، گروه های بانوان تنها امکان برگزاری کنسرت در سانس ساعت 14 را آن هم در روز جمعه دارند. دو ظهر ساعتی است که برای کنسرت رفتن تعریف نشده است و اگر فردی بخواهد به کنسرت برود، پیش فرض ذهنی او روی ساعات عصر و شب است. 

او ادامه می دهد: خوش بینانه ترین حالتی که تالار وحدت طی سال به گروهی نوبت کنسرت بدهد، چهار سانس است؛ البته این اتفاق هم نمی افتد و اغلب شاید دو سانس به هر گروه نوبت اجرا بدهد. این در صورتی است که چند سال پیش حداقل چهار تا 6 سانس در تالار وحدت کنسرت داشتیم، اما اکنون از آنجا که گروه های ویژه بانوان تعدادشان بیشتر شده است، نوبت اجرای بیشتری را به هر گروه اختصاص نمی دهند.

محدودیت برگزاری کنسرت بانوان در سایر شهر های کشور 

این هنرمند همچنین درباره ممنوعیت برگزاری کنسرت در سایر شهر های کشور بیان می کند: یکی از معضلات گروه های بانوان این است که با وجود اینکه که کار ما مجوز دارد و قانونی است و بر اساس قوانین کشور در تهران روی صحنه می رویم، اما در شهرستان ها اصلا اجازه برگزاری کنسرت نداریم. تنها شهری هم که توانسته ایم بعد از هفت سال تلاش کنسرت داشته باشیم، بندر عباس بود.

او ادامه می دهد: در هیچ جایی از قانون ذکر نشده که بانوان نمی توانند در شهرستان ها کنسرت داشته باشند، اما افرادی هستند که به صورت فردی و سلیقه ای عمل می کنند و این واقعا آزاردهنده است؛ زیرا این امر موجب محدود شدن کنسرت هایمان در تهران، پایین آمدن درآمدمان و شناخته نشدن ما در سطح کشور می شود.

از او سوال می کنیم که آیا تا به حال پیش آمده که در یک شهرستان مجوز برگزاری کنسرت داشته بوده باشند، اما کنسرت آن ها لغو شده باشد؟ پاسخ می دهد: همانطور که گفتم تنها توانسته ایم در بندرعباس آن هم بعد از هفت سال تلاش کنسرت داشته باشیم؛ البته قرار بود این کنسرت دو سانس باشد، اما یکی از سانس های آن را با وجود استقبالی که صورت گرفت، لغو کردند.

اجاره بالای سالن های کنسرت برای بانوان

ایلچی به اجاره ای که برای سالنی مانند تالار وحدت پرداخت می کنند، می پردازد و می گوید که «با وجود اینکه گروه های بانوان ساعت 14 باید کنسرت برگزار کنند، اما همپای گروه های غیربانوان برای برگزاری کنسرت اجاره بها پرداخت می کنند. با این وجود نه خدمات خوبی را دریافت می کنند و نه از قابلیت تالار اصلا می توانند استفاده کنند؛ زیرا خیلی از کار ها نیازمند قدرت بدنی و حضور مردان است.»

به گفته او آن ها در کنسرت هایشان حتی نمی توانند نور های مختلفی مانند نور «فالو» را داشته باشند.

او در پایان می گوید که امیدوار است از این پس باتوجه مسیولین، مشکلات برگزاری کنسرت برای بانوان حل شود و بتوانند در سراسر ایران کنسرت برگزار کنند.

درباره کنسرت های عصر گاهی بانوان و چند چالش